Hoe neem je afscheid van een eiland..?

Op de laatste woensdag in April was het dan zover, we zouden afscheid nemen van Kangaroo Island. We vertrokken pas de volgende dag, maar ons vertrek moest natuurlijk gevierd worden dus hadden we een grote tafel in de lokale pub geboekt en iedereen uitgenodigd voor het eten. Wij waren allebei uitgeput van de laatste dagen werken (zie hier mijn laatste dag op Seal Bay, waar ik na mijn allerlaatste tour terugliep naar het Visitor's Centre en onder luid gejuich werd binnengehaald, snel even allemaal een Seal Bay Beanie opgezet en een foto gemaakt)



Natuuurlijk waren we ook moe doordat we de hele dag hadden lopen beulen; geleende koelkast en stofzuiger terugbrengen, uniformen inleveren, vloerbedekking vakkundig schoongemaakt met behulp van een stoomreiniger die we van de supermarkt hadden gehuurd, kippen aan Clarry en Emma gegeven. Verder alle spullen die niet meegaan, weggooien, -geven of toch maar inpakken. Op het allerlaatste moment de TV, eettafel en kledingkasten nog verkocht. Het huis hebben we via een zeer systematisch Martine-systeem kamer voor kamer aangepakt en tegen een uurtje of 5 waren we helemaal klaar! Toen dus snel even douchen en aankleden en op naar de Queenie!
We zijn erg verbaasd over de hoeveelheid mensen die op ons feestje afkomen, we zijn hier toch echt maar twee en een half jaar geweest!





Er was zelfs voor gezorgd dat Daniel, die in Februari voor 8 maanden naar Finland is vertrokken, er toch een beetje bij kon zijn!



We krijgen afscheidskaarten en een heleboel chocola, en van de collega's van Seal Bay een hartverwarmende speech (compleet met gemimickt Nederlands accent), een tas vol leuke souvenirs en een kaart geinspireerd op de afscheidsfilm die Cornelis, Tanja, Jeroen en Hanka bij ons vertrek uit Nederland voor ons gemaakt hadden. Erg grappig!

De volgende ochtend pakken we de auto superstrak in, Robert is opnieuw verbaasd en ik ben opnieuw trots over mijn inpaktalent. Stuart en Lenore, de huiseigenaren komen nog snel even gedag zeggen en dan eindelijk is het zover, om 7 uur 's ochtends rijden we voor de allerlaatste keer ons erf af, Robert doet even een extra rondje over de oprit en het voelt heel erg raar en onwerkelijk. Ik bedenk dat het misschien maar goed is dat er zoveel stress en drukte komt kijken bij verhuizingen, dan heb je bijna geen tijd om stil te staan bij de emotionele kant van de veranderingen!

De eerste dag rijden we helemaal tot aan Mildura in Victoria, we zien een boel wildlife onderweg, een aantal emu's, een slang waar we bijna overheen rijden en een aantal vossen, deze helaas alleen in de vorm van roadkill. Op vrijdag rijden we totaan Forbes in NSW, onderweg stoppen we in Hay, en dat is hoognodig want de auto zit onder een centimeter dikke laag sprinkhanen. We hadden op het nieuws al het een en ander gezien over een plaag die NSW momenteel treft. Van de ene op de andere minuut zitten we midden in een soort wolk van sprinkhanen, het lijkt wel alsof het sneeuwt, alleen raken de 'vlokken' de voorruit met een harde PLOK en spatten dan uiteen. Goed, in Hay krabben we ze dus van de auto en kopen we een netje dat we voor het radiateur-rooster spannen. We hadden al een aantal auto's hiermee zien rondrijden en het werkt super!!!









De zaterdag eindigen we in Forster, NSW. Erg grappig want Robert kan Forster en Forbes niet uit elkaar houden, en dit zorgt natuurlijk voor heel veel verwarrende conversaties. Onderweg rijden we door Orange, zo genaamd naar Willem van Oranje en om dit te vieren stappen we even uit voor een snelle koffie.
Als we even later door de schitterende Blue Mountains net buiten Sydney rijden, zien we voor het eerst 'Brisbane' op de verkeersborden staan en doen we zittend in de auto een klein dansje!
We zitten voor het eerst deze trip niet op een camping maar in een motel, heerlijk, ook al is het de kleinste motelkamer op aarde, haha! Helemaal fijn is dat ze gratis breedband hebben en wij dus even wat mailtjes kunnen versturen! Nog snel even een curry scoren bij een super restaurantje en dan snel naar bed. Helaas, als ik midden in de nacht naar de wc ga, zie ik een kakkerlak ter grootte van mijn voet onder het bed wegschieten, brrr. Ik gillen, Robert wakker, niets aan. Bedenkt Robert nog even dat het een goed idee is om mij gerust te stellen met de volgende woorden: "In Queensland zijn de kakkerlakken nog veel groter, hoor".

De volgende ochtend schut ik de kakkerlak uit mijn kleren die over een stoel hangen(getsie!) en pakken we de auto weer in. Vandaag rijden we niet zo ver, een uurtje of 4 naar Coffs Harbour. Hier nemen we even rustig de tijd om van de omgeving te genieten, en natuurlijk stoppen we even bij de Clog Factory. Een miniatuur Nederlands dorp zoals we geen van beiden ooit een Nederlands dorp gezien hebben! Uit een speaker schalt de ene 'Op Volle Toeren'-hit na de andere. Er staat een heuse Aussie achter de balie die bekent uit Broken Hill te komen en geen flauw idee te hebben waar de liedjes over gaan...





We wandelen rond de haven en bekijken Muttonbird Island, erg mooi! In de oceaan spotten we nog een enorme school vissen en een aantal groene schildpadden.







De volgende ochtend rijden we via de Big Banana,



naar Byron Bay waar we graag een nacht willen blijven. We zijn hier 5 jaar geleden tijdens onze eerste reis naar Australië geweest en dat was een groot succes. Helaas weten we op dat moment nog niet dat het een public holiday in Queensland is en dat alle Queenslanders en masse naar Byron zijn gekomen om dat te vieren! Wat een ellende, we staan van de ene kant van het stadje in de file tot aan de vuurtoren (waar Robert deze Blue Tongue Lizard op de foto zet)



en daarna helemaal tot aan de andere kant van Byron. Snel maar weer door! We herinneren ons ineens dat mover Gary, die een paar weken geleden onze spullen heeft opgehaald, ons vertelde dat we perse naar Kingscliff moeten omdat dat de mooiste plek aan de east coast is. Zo gezegd, zo gedaan. Het is maar een uurtje vanaf Byron dus geen probleem. We vinden Kingscliff inderdaad erg mooi en heel erg gezellig.





We slapen die nacht in een echte Surfari Tent, een tent met alles erop en eraan, compleet met houten vloer en warme douche! We genieten ons suf en nemen ons voor de volgende ochtend uitgebreid te gaan ontbijten op ons dek en te genieten van het uitzicht voordat we de laatste etappe, die naar Caloundra, gaan beginnen. Jammer genoeg worden we rond middernacht wakker van de moeder aller stormen en houdt de regen niet weer op voordat we die middag Brisbane binnen rijden! Snel de sleutels opgehaald bij Emma's ouders, van wie we het apartement huren waar we vanaf vandaag een maand wonen, en dan door naar (eindelijk!) Caloundra, ons nieuwe thuis!