Zeeolifant (Elephant Seal) on Kangaroo Island

In de afgelopen week hebben we alweer zoveel spectaculairs meegemaakt dat we eigenlijk niet langer kunnen wachten met het bijwerken van de blog!
We hoorden al een week of drie over een zeeolifant die gespot zou zijn in het Cape Gantheaume NP op het eiland, op een plek waar normaal gesproken alleen een kleine kolonie Australian Sealions woont. De plek ligt in afgelegen en onherbergzaam gebied, moeilijk bereikbaar, maar gelukkig had Robert mountainbikes voor ons gehuurd.





Dat ging voor een groot deel prima, maar sommige stukken van het pad zijn zo rotsachtig dat we met de fiets op de nek moesten lopen. Andere stukken waren heel diep en zacht zand, waardoor we ook moesten lopen, al met al hebben we ruim 2 uur over 10 km gedaan, maar het was het waard!







Al vanaf bovenop de klif zag Robert de zeeolifant liggen, niet normaal, wát een verschil in afmeting met de 'gewone' ASL!!! Snel klauterend de berg af en het strand op.









Het stonk er enorm want er lagen 3 dode zeeleeuwen te ontbinden, hmmm! Maar ook dit was het waard! Hij had ons meteen in de gaten maar trok zich niets van ons aan, steeds een stapje dichterbij dus totdat een jonge zeeleeuw iets te dicht langshobbelde naar de smaak van de zeeolifant. Ik liet bijna mn camera vallen, wat een kabaal maakt zo'n beest!! Hij schoof met zijn enorme blubberlijf naar voren, opende zn bek en er kwam een enorme oerkreet uit z'n keel. De arme zeeleeuw wist niet hoe snel die d'r vandoor moest en ik volgde niet zo heel snel daarna. Robert was (hiervoor al) aan de andere kant van de zeeolifant op de rotsen geklommen om foto's te maken. Ik ben dus maar even een rotsmuurtje opgeklommen om te wachten, haha!







Hoe koddig ziet dit eruit, een belletjes blazende zeeolifant, hij lijkt erg happy!



(Toen we weer thuis waren toch maar even e.e.a. gewiki'd, blijkt dat ook de zeeolifant, nét als de ASL, op land sneller kan dan de gemiddelde mens, niet voor te stellen hoe dat eruit ziet, 4000 kilo en 6.5 meter aan blubber dat je inhaalt op het strand! Blij dat ik dat die middag nog niet wist, anders had ik helemaal schoon ondergoed aan gemoeten ;-)

We hebben wel weer een beetje overdreven met de foto's en filmpjes deze keer, maar ja, de kans dat we dit ooit weer zien is eigenlijk uitgesloten, aangezien de Southern Elephant Seal alleen op de Zuidpool en Tasmanië en Macquarie Island voorkomt. Als het je teveel wordt: doorscrollen maar!!







































Onderweg terug naar boven zagen we nog iemand die het allemaal helemáál niet interessant vond en zich stierlijk (of zeehondelijk) verveelde:



Ook nog even een lekkere picknick gehad met schitterend uitzicht over de Southern Ocean!



En...believe it or not, we hebben nog meer beleefd! Zaterdagochtend liep kip Julia ineens met 7 kuikens achter zich aan door de tuin!!! We wisten niet eens dat ze een nest had, laat staan dat er kuikens zouden komen! Een tijdje geleden schreef ik al over de aanloophaan, Rooster Julius, die we uiteindelijk hebben weggegeven aan Clarry omdat hij ons telkens aanviel (de haan, niet Clarry!). Hij heeft Clarry trouwens ook al tot bloedens toe verwond! Anyway, Julius heeft nog wel even goed zijn best gedaan voor zijn verhuizing, met dit mooie resultaat! Nu maar hopen dat ze langer in leven blijven dan de 14 eendekuikens die we in onze eerste zomer hier ineens op het erf hadden lopen, die waren allemaal binnen een week opgegeten door de kraaien en de slangen!
Aan Julia zal het niet liggen, ze zorgt heel goed voor ze, als je goed kijkt zie je op de onderste twee foto's dat ze met z'n zevenen onder haar vleugels verstopt zitten!