Kleuters en Sea-Lion entanglement

Ik ben inmiddels al weer twee weken aan het werk als kleuterjuf en ben helemaal uitgeput! Het is wel super om weer voor de klas te staan, ik had niet het idee dat ik het zo gemist had, maar nu ik weer elke dag bij de kleintjes ben, merk ik dat ik er wel weer enorm aan toe was! Zoals ik al eerder schreef, ben ik begonnen met 8 kindjes en komen er na de volgende schoolvakantie (oktober) nog eens zoveel bij. Het is wel enorm wennen, ik had niet verwacht dat er zo ontzettend veel verschillen zouden zijn tussen het kleuteronderwijs hier en in Nederland. Voorbeeld: als echte kleuterjuf was ik op zoek gegaan naar vouwblaadjes, alle voorraadkasten bij langs, maar niets gevonden. Uiteindelijk een collega gevraagd om "special folding paper", kreeg ik een heel vage blik toegeworpen en zei ze: "You know you can fold all kinds of paper, right?". Dit soort dingen gebeuren dus bijna elke dag, maar dat betekent wel dat ik elke dag nieuwe dingen leer!

Zoals ik vorige keer ook al schreef heb ik bij Ikea in Adelaide het een en ander gekocht om het lokaal gezellig te maken, en dat is best gelukt:







We zijn de Mermaids and Mermen en dat vínden ze stoer! De leestent (dat wiege-netje) vinden ze ook helemaal geweldig, er wordt heel wat afgelezen, al is het alleen maar omdat ze dan in de tent mogen zitten.
Ik heb blauwe gordijnen voor t raam gehangen en daar heb ik de op de eerste dag ge-origami-de Blue Whales op geprikt en er hangen al heel veel onderwater-werkjes (octopus, kwal, vis, haai, starfish etc) aan de draden die ik door t lokaal heb gespannen.





De kindjes zijn erg grappig en net als de Nederlandse kleuters denken ze dat ik op school woon. Toen ik vertelde dat dat niet zo is, zei er een: "I know where you live! You live in a hotel!!"

Het leuke aan een eigen klas is dat ik alles zelf mag beslissen, dat is ook meteen het lastige want als ik niets weet te verzinnen, gebeurt er dus helemaal niets!
Ik vond in Nederland de Dit Ben Ik Koffer altijd zo leuk, dus dat heb ik hier maar ingevoerd, alleen heb ik het Nice to Meet Me genoemd. En ik was natuurlijk als eerste aan de beurt:



Ze vonden het allemaal erg interessant, vooral toen ik de wereldkaart (met rode pijl van Nederland naar Australië) liet zien en vertelde dat dat heel ver weg is. "Even further than Port Augusta?", vroeg eentje die dát toch wel het einde van de wereld vond. En natuurlijk de eeuwige verwarring tussen Erik en Robert, broer en vriend, dat is voor kleuters wereldwijd toch echt te ingewikkeld!

Ik ga de komende week met ze werken over zeeleeuwen, heb me heel even 2 weken moeten inhouden maar nu mag ik los! Heb een aantal leuke werkjes van internet geplukt, mooie foto's uitgezocht en al mn info over de seals nog maar eens doorgenomen, haha, als ik goed mn best doe, kunnen ze over twee weken alle 8 aan de slag als gidsen op Seal Bay ;-)

Op de eerste schooldag kwam de lokale fotograaf langs, dat is traditie hier op het eiland, heeft een prachtige klassefoto gemaakt en individuele foto's van de kids. Helaas kan ik de klassefoto niet op het internet zetten, maar ik heb m al naar een aantal van jullie gemailed. Best gek want de individuele foto's stonden deze week allemaal groot afgedrukt in de Islander Newspaper!!

Robert is weer volop aan het werk op Seal Bay en omdat het winter is, is het minder druk met bezoekers, maar extra druk met zeeleeuwen die het te koud vinden op het strand en daarom het Visitor's Centre komen bekijken...

Even lezen hoe het ervoor staat met de kolonie:







Even naar de wc:





En afgelopen vrijdag was Robert samen met Daniel de held in een heuse zeeleeuwen reddingsactie! Tijdens een van zijn tours zag hij een pup met een verstikkend visnet dat vastzat rond zn nek. Het is de pup die helemaal rechts zit:



Nu weten we dat dat een van de meest voorkomende doodsoorzaken van zeeleeuwen (en pinguins en dolfijnen en ander moois dat in het water leeft!) is en de hoeveelheid marine pollution die aanspoelt op de stranden van Seal Bay is echt angstaanjagend.












Doordat er geen senior gids aanwezig was, werd eerst de ranger nog gebeld maar die was niet beschikbaar om naar Seal Bay te komen. Na wat heen en weer getelefoneer werden Robert en Daniel (de gidsen met de meeste ervaring) aangewezen om de pup te redden. En er ging nog een derde collega mee om de andere zeeleeuwen op afstand te houden. Wel nodig, want ze zijn erg nieuwsgierig, en als er een pup dichtbij komt om te kijken wat ze aan t doen zijn is dat wel schattig, maar als er een bull van 300 kilo naast hen komt zitten, is dat iets minder... Daniel dook op de pup en hield hem in bedwang terwijl Robert met een mes het visnet van z'n nek kon snijden. Al met al duurde het niet meer dan een paar minuten en zodra de pup bevrijd was rende hij er luid schreeuwend vandoor. Super dat deze gered is natuurlijk, maar tegelijkertijd weten we dat er elke dag zeeleeuwen zijn die de weg terug naar het strand niet kunnen maken doordat ze onder water vast komen te zitten in netten of in ander vuil, of een langzame pijnlijke dood sterven door verwondingen die ze overhouden aan de rotzooi in de oceaan...

Gelukkig heeft deze jongen daar (nog) geen last van, hij is blij aan het spelen met een spons!