Wisanger Hills, Cape Cassini en non-burn

Nu we alweer ruim anderhalf jaar op Kangaroo Island wonen kunnen we wel zeggen dat mei de mooiste maand is, hier. Alles staat in bloei en is groen, overal lammetjes en vogeltjes en het is nog steeds prachtig weer! Bijzonder want t is toch echt herfst hier op de onderste helft van de aarde! Het enige waar we dat aan merken zijn de korte dagen, het wordt tegen 5 uur al schemerig en om 6 uur is t compleet donker. Dat is wel lastig want straatverlichting hebben we hier niet, dus als we ook nog eens geen maan hebben, voelt t al snel alsof het middernacht is! De temperatuur is overdag nog steeds heerlijk, maar 's nachts is het echt bibberen!

We hebben een paar mooie wandelingen over t eiland gemaakt, door de Wisanger Hills en gisteren nog een poging gedaan tot een wandeling bij Cape Cassini aan de noordkust. Helaas hebben we een oude kaart en zag ik een vouw in de kaart aan voor een weggetje. Helaas stopte de weg ongeveer 2 km voor de Cape en ging het over in privéland. Normaal gesproken doen de locals niet zo moeilijk, maar als het hek met een dik slot dicht zit, moet je daar wel je conclusies uit trekken. Nou ja, dan maar foto's maken vanaf t hek:











De Wisanger Hills liggen maar een paar kilometer bij ons huis vandaan, we kunnen ze zien vanuit de tuin, toch was het er nog niet eerder van gekomen ze eens te beklimmen. Schitterend uitzicht over Kingscote en Cygnet River en de Bay of Shoals. Helaas konden we zelfs op de foto's ons huis niet terug vinden van zo hoog!









Achter de Hills staat een oud schoolgebouwtje. Het is al een aantal jaren niet meer in gebruik, gesloten in 1945, maar je kunt er nog wel naar binnen! We waren erg onder de indruk van wat we zagen:









Er lagen oude schriftjes en boeken en er hingen anekdotes aan de muur. Eentje vertelde van een juf die elke dag 4 km vanaf haar huis in Emu Bay naar de school liep, haar 1 jaar oude baby en al haar schoolspullen op haar rug dragend...

We hebben ons slap gelachen om de Rules for Teachers:



Vooral die ene voor de mannelijke onderwijzers die een avond per week met dames uit mogen, twéé avonden als ze ook naar de kerk gaan!

Eindelijk was het vorige week zover: ik werd opgeroepen voor een prescribed burn!!!! Ik de hele nacht niet geslapen van de excitement, mn firebag klaargezet, mn uniform netjes gemaakt, in mn hoofd alle noodscenarios en mn taken bij langs. De volgende ochtend 2 uur rijden naar het Lashmar Conservation park waar de burn zou plaatsvinden, onderweg nog 2 collega's opgepikt. Tijdens de briefing in het park zei de brandweer commandant dat het te nat was en dat de burn niet door ging. Wat een teleurstelling!!!! Nog wel even geprobeerd wat struikjes in de fik te steken, maar zoals je kunt zien fikt het flink voor 2 minuten en dan sterft t vuur een vroege dood. Niet handig als je ongeveer 40 hectare struikjes wilt verbranden!



Nu is de burn verplaatst naar de lente, ws pas oktober, of het moet al een extreem droge warme winter worden, maar als ik zo naar buiten kijk.... t regent al de hele ochtend!

Om een winterdip te voorkomen, hebben we een roadtrip gepland, in augustus rijden we met een camper naar Darwin. We hebben onszelf 3 weken de tijd gegeven hiervoor. Dat moet genoeg zijn als je bedenkt dat t ongeveer 3 dagen zou duren als je in 1 x doorrijdt! Iedereen lacht ons uit als we vertellen dat we een camper gehuurd hebben, een dik luxe ook, met wc en douche! Het zijn hier allemaal van die extreme kampeerders die vinden dat je gewoon in een slaapzak onder de sterren kunt slapen! Dat kan natuurlijk ook prima, maar ik weet nog hoeveel lol wij hadden met onze camper toen we 4 jaar geleden van Cairns naar Brisbane reden, vandaar dus! We zijn druk aan t plannen met de Lonely Planet op schoot, we gaan natuurlijk naar Ayers Rock, Coober Pedy (ondergrondse mijnstad) en alles wat we onderweg tegenkomen en de moeite waard is! En dan na 3 weken avontuur vliegen we terug naar Adelaide. Kan bijna niet wachten!