Meuschenia hippocrepis?!? Wat?

Even een kort verhaaltje van mij. Een paar weken geleden heb ik namelijk weer een fantastische ervaring opgedaan op dit prachtige eiland. Of eigenlijk 'langs' dit prachtige eiland. Want de ervaring nam plaats in het water aan de noordkust van Kangaroo Island. Dat zit namelijk zo:

Op Kangaroo Island is er een orgaan genaamd ‘Kangaroo Island Natural Resources Management Board’, kort KINRMB. Zij krijgen van de overheid geld om de lokale bevolking zoveel mogelijk te betrekken bij natuurprojecten op het eiland. Eén van die projecten is het trainen van een handjevol enthousiaste duikers die voor de KINRMB data kunnen verzamelen omtrent het leven onderwater rondom KI.

Dit zou ik eigenlijk al vorig jaar doen maar daar kwam wegens kiespijn helaas niets van. Dit jaar wilde ik er perse bij zijn, al zou ik de kies zelf moeten trekken. Gelukkig was dat niet nodig. Ik was dus helemaal klaar om vier dagen ondergedompeld te worden.

Het KINRMB had voor de gelegenheid een huisje gehuurd bij Middle River aan de noordkust. Om vier dagen in dit huisje te zitten was op zich al de moeite waard. Een prachtig uitzicht over de uitmonding van de rivier in de oceaan en omgeven door glooiende heuvels met kangoeroes en wallabies. ’s Avonds viel iedereen even stil rondom het ondergaan van de zon om vervolgens weer te kletsen over vissen en zeesterren.

Elke dag stonden we om een uurtje of 6 ergens op een strand, klaar om opgepikt te worden. Gewapend met zeeziektepilletjes heb ik maar 1 van de 8 duiken hoeven missen. Maar die 7 duiken waren absoluut fantastisch.

Elke dag voeren we naar een andere locatie. Daar gingen we voor anker en werden we ingedeeld in buddyparen. Samen met m’n buddy zakten we rustig af naar een meter of 10. Nadat we elkaar het ok signaal hadden gegeven gingen we aan de slag. Een van ons rolde een meetlint uit van 50 meter langs een bepaalde contour.

De ander volgde om elke 2 meter een foto te nemen van het substraat. Aan het einde van de 50 meter zwommen beide duikers terug naar het begin om over een breedte van 5 meter alle vissen te tellen die er voorkwamen. Bij het begin draaiden we ons vervolgens om om hetzelfde weer te doen alleen nu met de neus vlak boven de bodem om verborgen visjes en ongewervelde dieren te tellen. Als je na 50 meter nog lucht overhad kon je nog even rustig rondkijken.

Ik vond het nog behoorlijk lastig. Ik vond het al lastig zat om visnamen te onthouden maar om ze dan ook nog te tellen terwijl ze maar heen er weer zwemmen was in het begin overweldigend. Na een aantal dagen merk je dat bepaalde soorten bepaalde voorspelbare gedragen hebben. En dan merk je ineens dat die ‘horse shoe leatherjackets’ (Meuschenia hippocrepis dus) gewoon met je mee zwemmen en dat je die dus maar één keer hoeft te tellen.

Maar wat een prachtige wereld is dat toch. Het is nog geen Great Barrier Reef (al gaat dat er natuurlijk snel aankomen) maar desalniettemin adembenemend. Op één van de duiken komt een pijlstaartinktvis mij van dichtbij bekijken. Die blijft op ongeveer 50 cm van mijn hoofd af zweven en zweeft met me mee. Maar als ik dan iets dichterbij kom om hem wat beter te bekijken probeert hij op te gaan in de omgeving. Deze inktvissen kunnen net als octopussen van kleur en vorm veranderen. Kijk maar eens op deze foto’s hieronder. Deze foto’s zijn door mijn collega genomen. Op de eerste foto zie je hoe dichtbij de inktvis mij kwam bekijken. En op de laatste twee foto's kun je hem nauwelijks nog herkennen. Fantastisch!

En dan deze Blue Groper (Nederlands ontbreekt me even). Deze kolos van ongeveer 1m 40 bleef ook heel rustig om me heen zwemmen. En als ik dan probeerde zijn staart aan te raken wanneer hij voorbij zwom dan zwom hij altijd net op tijd weg. Hij kantelde dan simpelweg zijn oog naar achter waardoor hij mij altijd kon zien. Wat super hè?

’s Avonds in het huisje kookten we samen, vergeleken nog wat data, leerden nieuwe vissen kennen, probeerde de wetenschappelijk namen in je hoofd te stampen en genoten nog na van de mooie soorten die we die dag weer gezien hadden.

We hebben ook nog een wedstrijdje gehouden om te kijken wel onderwaterfoto’s het mooist waren. Deze close up van een zeester van collega Kym had gewonnen. Super of niet?

Over een aantal maanden gaan ze dit ook opzetten in Queensland. Ik hoop dat ik er dan weer bij kan zijn. Een superervaring.

Maar in de afgelopen tweeënhalf jaar had ik nog steeds geen Leafy Seadragon gezien. In de hele wereld komt dit prachtige zeepaardje alleen maar voor in Zuid-Australië en schijnt enorm indrukwekkend te zijn. Ik kon dus eigenlijk niet met goed fatsoen vertekken zonder nog een laatste poging te wagen. Omdat mijn duikspullen al onderweg waren naar het zonnige Queensland en we over een weekje al vertrekken had ik niet veel mogelijkheden meer. Buiten het toeristenseizoen worden er geen groepsduiken meer georganiseerd door de lokale duikwinkel. Het zag er niet goed uit. Maar het toeval wil dat wat vrienden van de eigenaar op het eiland aan het duiken waren. Als ik de volgende dag terug zou komen kon hij me de spullen wel verhuren en kon ik met hen mee gaan op zoek naar deze mysterieuze camoeflagekoning. En diegenen die met mij hebben gedoken in NL weten dat ik nogal snel zeeziek kan worden. En waarempel, op mijn laatste duik op Kangaroo Island heb ik mijn ontbijt weer niet vast kunnen houden. Maarrrrr... ik heb wel mijn Leafy Seadragon gezien. Wat een prachtig gezicht was dat!! Werkelijk waar een levend stuk zeewier maar dan duizend keer indrukwekkender!! De foto's en filmpjes zijn een beetje onduidelijk door het troebele water maar je krijgt wel een idee hoe bijzonder dit diertje eigenlijk is.