Byron (birth-)Bay

Er is weer veel gebeurd in de afgelopen maand, meest spannende, leuke dingen en daar gaan we jullie nu van op de hoogte stellen!
Ten eerste is Roberts Green Army project afgelopen, 16 weken slaven op onkruid wieden, paden aanleggen, fish traps zetten enz is tot een einde gekomen. Robert is van plan nog een volledige post aan zijn werk te weiden, met natuurlijk ontzettend veel mooie foto's van alle spectaculaire wildlife!
Verder heb ik ontslag genomen bij UnderWater World. Ik liep al een tijdje te balen van de sfeer en achterbaksheid op het werk en dat werd op het laatst zo erg dat ik zelfs wanneer ik niet aan het werk was, het niet los kon laten. Diep nagedacht en besloten dat het leven te kort is om stom werk te doen, dussss... ontslag genomen! Het duurde een week voordat ik me echt ontspannen voelde, maar nu zijn we dus allebei Koos Werkeloos en het is heerlijk! We hebben allebei een aantal sollicitaties lopen en we laten het natuurlijk hier wel weten zodra we nieuws hebben!

Om het heugelijke nieuws van onze vrijheid te vieren hadden we een trip naar Hervey Bay gepland. 3 Dagen kamperen en van de ene walvistocht op de andere springen. Wij dus om 6 uur 's ochtends met een auto vol met kampeerspul op weg. Rond 6:20 am reden we de Bruce Highway op en om 6:22 am stonden we in de moeder alle files. Op de radio hoorden we dat er een semi-trailer in botsing was gekomen met 5 auto's en dat de Bruce Highway tot 20 km terug stil stond. Meteen toen we langzamer gingen rijden zagen we dat de temperatuur meter van de motor aardig omhoog klom, wij dus de auto in de berm (naast de inmiddels volledig stilstaande file!) gezet en RACQ gebeld (wegenwacht). Na 20 minute belden ze terug om te zeggen dat hulp echt onderweg was, maar dat de sleepauto in een file stond, goh, werkelijk? Al met al 2 uur gewacht en toen kwam het verkeer langzaam weer op gang. Gelukkig hoorden we in de tussentijd dat er geen gewonden waren gevallen bij de crash en dat er alleen blikschade was, een opluchting! Het lullige was dat wij stil bleven staan terwijl de file langzaam weer ging rijden, dit zorgde ervoor dat iedereen die stapvoets langsreed uitgebreid bij ons naar binnen ging zitten kijken om te zien of wíj misschien ook onderdeel uitmaakten van het ongeluk. Tegen de tijd dat de sleepauto er aan kwam hadden we dan ook stevig de slappe lach!



De sleepmeneer bracht ons naar een parkeerplaats dichtbij waar we hoorden dat we een lek in de radiator hadden. We durfden niet helemaal naar Hervey Bay te rijden (3 uur verderop), het was tenslotte vrijdag en in t weekend gebeurt er nu eenmaal niet veel in de garages in kleinere dorpjes.



Besloten naar Nambour te rijden want daar zit een radiator mechanic. Die kon er natuurlijk een nieuwe inzetten, helaas duurde dat tot een uur of 3 's middags. Nog vergeten te vertellen dat het die dag aan een stuk door regende, en echt harde regen. Het werd steeds erger en op de radio werd er steeds gewaarschuwd voor ernstige storm. Al met al waren we rond een uur of 5 weer thuis, erg sneu van onze in t water gevallen vakantie! Het heeft t hele weekend geregend en gestormd, dus eigenlijk waren we erg blij dat we niet in ons tentje zaten!

De maandag erna was het pas weer een beetje lekker weer, dus een hike gemaakt in het Kondalilla National Park, vlakbij Montville in de hinterland. Erg mooie wandeling langs een waterval met een heus swimminghole onderaan. Het was nog wel redelijk koud dus besloten niet te gaan zwemmen, maar we komen hier zeker nog een keer terug als het weer wat warmer is!



Vorige week vertelde Robert dat hij mijn 28e verjaardag dit jaar vroeg wilde vieren, maar hij kon niet vertellen waarom, dat was een verrassing. Nu vind ik dat Robert altijd supergoede verrassingen heeft voor mijn verjaardag (kasteelovernachtingen, Dutch Water Dreams, zwemmen met dolfijnen, enz) dus ik vond alles best en wachtte rustig af! Afgelopen donderdag was het dan zover, we gingen naar Byron Bay! Een aantal nachten in superdeluxe accommodatie Seaview House.









Het échte kado zou pas op zaterdag komen, volgens Robert. Nu zijn we 5 jaar geleden al eens in Byron Bay geweest, tijdens onze eerste reis naar Australië. Na alles wat we in de tussentijd gezien en gedaan hebben, vinden we Byron nog steeds de leukste, gezelligste en mooiste plek van het land, dus het was leuk hier weer eens een tijdje te zitten! Leuke hike gedaan naar de vuurtoren, in het dorpje gegeten bij Twisted Sista Café, erg beroemd, over het strand gewandeld en ondertussen natuurlijk gespeurd naar walvissen en dolfijnen!













We zagen in de verte een groep kayakers al een hele tijd stilliggen en toen we beter keken, begrepen we ook waarom; er waren vlakbij een paar walvissen aan het spelen! Schitterend gezicht! Natuurlijk wilden wij dit ook wel dus snel van de berg afgeklommen richting het dorp en onszelf ingeboekt voor de volgende ochtend!





We gingen om 8:30 's ochtends met een groepje van 16 man op weg, twee per kayak en we waren serieus nog geen 10 minuten aan het peddelen toen Sam, onze gids, al riep dat hij walvissen zag! De volgende twee uur waren er twee verschillende pods walvissen én een pod dolfijnen die rond onze kayaks kwamen zwemmen.











Met de nieuw aangeschafte Snap Sights, een digitale wegwerp camera voor onderwater, hebben we wat foto's en filmpjes gemaakt. Er zit helaas geen geluid bij en omdat de camera maar 20 beeldjes per seconde opneemt, lijkt het redelijk ouderwets en schokkerig, maar wel leuk om de spelende walvissen en dolfijnen in de verte te zien!



's Middags onszelf met de bodyboards vermaakt in het schitterend blauwe water en 's avonds opnieuw een leuk restaurantje uitgezocht.







De volgende ochtend was het eindelijk zover, tijd voor mijn verjaardagskado!
We reden naar de airfields waar Ray en Richard op ons stonden te wachten met twee microlight vliegtuigen! Robert had geregeld dat we met z'n tweeen de lucht in konden om in de bay te speuren naar walvissen! De walvissen zijn ook de reden dat we al in Oktober mijn verjaardag moesten vieren, dit is het einde van het migratieseizoen en de walvissen zijn nu met hun jongen op weg naar het koude zuiden. Over een week of twee zijn ze allemaal al weg en moeten we tot juni volgend jaar wachten voordat ze weer terugkomen!
We moesten eerst allebei een flight suit aan, soort van michelinman-pak, pfff, erg warm hoor!





We worden stevig ingesnoerd allebei, krijgen een koptelefoon en helm en we krijgen te horen hoe we met elkaar kunnen communiceren in de lucht. Dan is het zover en stijgen we tegelijkertijd op, ik probeer Robert te filmen maar we schudden zo dat het niet echt goed is gelukt! Zodra we boven de baai zijn, zien we haaien en dolfijnen en een paar schildpadden. Het duurt niet lang of we zien ook de eerste walvissen, een moeder met een kalf, schitterend gezicht!!































De vlucht duurde iets langer dan een half uur en het vloog letterlijk voorbij! Het uitzicht over Byron was natuurlijk prachtig en de walvissen die we zagen (5 in totaal) waren natuurlijk the icing on the cake!

We verlaten jullie weer met een kort filmpje van de vlucht, af en toe een beetje wiebelig en het enige geluid dat je hoort is de wind die in de microfoon blaast, dus doe maar lekker zacht!
We beloven dat we zodra we nieuws hebben, dat hier zullen delen!