Geen haaien...

We hadden jullie beloofd zo snel mogelijk onze haaienverhalen en -foto's na onze trip naar Port Lincoln te laten zien, maar daar zijn dus toch weer een aantal dagen overheen gegaan... Nou ja, beter laat dan nooit!

Van tevoren in onze zoektocht naar hét zeeziekte medicijn zijn we gestuit op een vage pharmacie in een buitenwijk van Adelaide. We moesten een waslijst aan vragen beantwoorden voordat we worthy geacht werden, maar toen kregen we uiteindelijk toch vanuit donker hoekje een geel doosje toegestopt met in dikke zwarte letters AVIL erop gedrukt, verder geen enkele info over werkzame bestanddelen, bijwerkingen, dosering etc, maar goed, hoe vager hoe sterker (en illegaler? Haha!) dachten wij! Meteen twee doosjes ingeslagen en tijdens een ruige overtocht naar KI door Robert getest en geslaagd bevonden!

Het is helaas niet de spectaculaire trip geworden die we verwacht hadden en waarop we gehoopt hadden.
Het begon al met een fikse griep voor mij, drie dagen voor vertrek. Ik werd door mijn collega's naar huis gestuurd nadat er eerst al een uur lang hevige hints werden gedropt over hoe ziek ik eruit zag. Ik voelde me op zaterdag, Dag Van Vertrek, al wel weer beter gelukkig.

We hadden de vlucht van 10.30 uur geboekt vanaf Kingscote Airport, dus lekker vroeg opgestaan en tassen ingepakt, we stonden zo goed als klaar toen de telefoon ging en de mevrouw van Regional Airlines Express vertelde dat ons vliegtuig vertraagd was tot nader order. Wij de jassen weer uit en de Olympische tv aan, wachtenwachtenwachten. Vreemd is dat, het is echt onmogelijk om lekker ontspannen bank te hangen als je niet weet hoe lang je moet wachten.
Uiteindelijk na een keer of vier heen en weer gebeld te hebben was het duidelijk: onze vlucht zou rond 3 uur vertrekken en we zouden dan eventueel onze aansluitende vlucht naar Port Lincoln nog wel kunnen halen, want die was nl ook vertraagd...



Al met al waren we pas laat in het hotel, maar wát een hotel. Heerlijk luxe kamer met uitzicht op de Marina, super badkamer met enorm spa-bad en aparte woonkamer!





Toen we 's avonds de haaienduik-boot de haven zagen binnenkomen, zijn we snel even met de captain gaan praten. Helaas vertelde die dat ze al een aantal weken geen haaien gezien hadden.... Waaaaaaaaaaaaat??? We hadden deze berichten die dag ook al van de stewardess en de taxichauffeur gehoord, maar nu dus echt rechtstreeks van degene die t weten kon... Een week of drie geleden stopte rond middernacht alle haaienactiviteit die via zendapparatuur bij de Neptune Islands geregistreerd wordt. De dag erna dag tijdens een trip hebben ze een haai gezien die even snuffelde aan de tonijn die als aas in het water hing en er daarna vandoor ging. Sindsdien zijn er dus geen haaien meer gevonden rond de Neptune Islands, normaal gesproken hun broedplaats tussen juni en september. Té bizar en naar mijn smaak iets te veel "De Zwerm".

Onszelf toch moed insprekend lekker gaan slapen en de volgende dag om 6 uur op.
We werden wakker van stormachtige wind die de pannen bijna van t dak joeg, ai, moeten wij in dit weer de zee op..?
Gewapend met onze doosjes AVIL aan boord gegaan, kooi op t achterdek, de cabin zat helemaal vol, drie crew en achttien passagiers die overigens na vertrek over de boot verspreid waren en amper terug te vinden waren.



Na ongeveer een uur vielen de eerste slachtoffers, de zee was zo wild (zie filmpje) dat op 4 mensen na, iédereen met zakjes voor zn gezicht zat, lag of hing. En helaas....ondanks de AVIL (die overigens echt hielp tegen t vreselijke misselijkheids-gevoel) werden wij ook allebei erg zeeziek. Na bijna drie uur ruige zee waren we bij de Neptune Islands en ging t anker uit, helaas rolden de golven gewoon door en de boot bleef flink heen en weer wiebelen.



De captain gooide emmers met vis-ingewanden (stinkt naar bedorven sardientjes...) het water in om haaien te lokken, maar het mysterie van de verdwenen haaien werd niet opgelost... Na een uurtje of vijf misselijk op de golven gedobberd te hebben keerden we terug naar Port Lincoln. We zagen nog wel een dolfijn op de terugweg, heb ik nog getracht te filmen maar ik was te ziek om echt mn best te doen.



We hebben het geld voor de huur van de wetsuits en de bestelde DVD teruggekregen en een kortingsbon voor 50% voor als we nog een poging willen doen. Dat is natuurlijk allemaal netjes enzo, maar wat waren we teleurgesteld (nog steeds wel, eigenlijk!). De dagen erna hadden we allebei best nog last van onze buiken en hebben we lekker rustig in en om het bad doorgebracht en beetje het stadje ontdekt.





Echt ontzettend jammer, we hadden er zo naar uitgekeken...
Maar goed, we hebben al besloten dat we dit voorjaar nog een keer gaan, alleen dan op een dag dat er geen storm wordt verwacht!