Beroemdheid in het hotel en Kobe Koala

Het lijkt wel of de tussenpozen tussen de berichten steeds groter worden, we wennen natuurlijk ook steeds meer aan onze omgeving en zo blijft er telkens een beetje minder over om iets interessants over te schrijven! Verder hebben we het nu ook erg druk op t werk, want we zijn zwaar onderbezet!
Vorige week zijn we nog een weekendje naar Adelaide geweest, flink geshopt en even lekker uit eten geweest, heerlijk mensen gekeken en even weer de stad gevoeld... Dat is af en toe wel nodig, zoveel stilte als op KI is heerlijk maar soms moeten we even de vervuiling van de stad weer voelen!

We gaan over een week of 3 al naar Port Lincoln om onze haaienduik maken, ik beloof bij deze plechtig dat we er zo snel mogelijk na t opdrogen in Port Lincoln over zullen schrijven!!!

Het wil overigens maar geen lente worden, het blijft maar regenen, de boeren blij en wij eigenlijk ook wel want de regentonnen zitten weer lekker vol! Het voordeel is wel dat het allemaal schitterend groen is en de eenden op onze oprit lekker uit hun dak gaan! We hebben tegenwoordig ook ibissen bij huis. Nooit geweten wat een kabaal die kunnen maken...









Een paar weken geleden stond het hele dorp op zn kop, er was een heuse beroemdheid gespot in het hotel, namelijk Peter Garrett! Wie? Zei ik ook, maar toen ik m zag wist ik t meteen: de zanger van Midnight Oil, die kale meneer die zingt over 'beds are burning' en 'earth is turning' enzo. Hij is nu minister van Federal Arts and Environment hier in SA en kwam voor t eerst naar KI. Hij was erg aardig en hij heeft een hele leuke Duitse vrouw. Er gebeurt hier dus echt zó weinig op t eiland dat het deze week op de voorpagina van The Islander stond, ik wilde het jullie niet onthouden:



Verder zijn we compleet in de ban van de Tax, we moeten onze belastingpapieren invullen en dat is me een partij ingewikkeld, termen als Defacto, Superannuation, Medicare Levy Exemption vliegen ons om de oren en we weten eigenlijk niet zo goed waar we het over hebben. Gelukkig zijn we alleen om en om compleet murw en moedeloos en nooit tegelijk, we vorderen dus langzaam maar zeker, nu maar hopen dat het t ook allemaal waard is en dat we een beetje geld terugkrijgen...

Deze week komen de nieuwe eigenaren van het hotel samen met de nieuwe managers om interviews te houden met het personeel. Ik vind t wel grappig, ben benieuwd wat dit allemaal weer voor nieuws met zich meebrengt, maar er zijn mensen die er echt wakker van liggen. We moeten dus min of meer solliciteren naar onze eigen banen en als het niet bevalt, tsja, dan kunnen we dus op zoek naar ander werk. Voor ons tweeën zou dat op zn allerergst lullig zijn, maar we hebben collega's die 25 jaar geleden op hun 15e bij het hotel zijn komen werken, verder geen opleiding hebben en ook geen idee wat ze verder zouden willen of kunnen doen. Spannende tijden dus, helaas zorgt dit voor veel stress en ongezelligheid. Ik wou dat we een maand verder waren en we wisten waar we aan toe waren! Anyway, we zullen zien...

En dan, ein-de-lijk hebben we close-up footage van onze huis-koala, of eigenlijk onze tuin-koala want hij is (nog) niet binnen geweest, haha! We hebben hem Kobe genoemd, unisex want we zijn er nog niet achter wat het is...





Aaaach...schattig he?