Meer dolfijnen en ándere vis....

Deze week viel ons weekeinde al op woensdag en donderdag. Het hangt elke week maar weer af van wanneer de drukste dagen in het hotel zijn en wanneer ze ons vrij geven. Op zich wel lekker, soms hebben we daardoor heel korte weken, maar soms als we de week erna pas aan t eind van de week vrij zijn, werken we ineens 10 dagen achter elkaar...

Op woensdag was het opnieuw heerlijk weer, dus wij maar weer eens naar Emu Bay, op zoek naar de dolfijnen van vorige week. We raken trouwens ook al steeds meer gewend aan de LaRo. Waar (vooral) ik eerst nogal eens het gevoel had te moeten abseilen uit de auto als ik m geparkeerd had (werkelijk waar, wat zit je hóóg in zo'n ding! Ik had aldoor de neiging touw om mn middel te knopen en dan langzaam vierend langs de snorkel naar beneden te zakken!), spring ik nu alsof het niets is de drie meter naar beneden (gevoelshoogte...).

We lagen nog geen kwartiertje op t strand toen ik de eerste rugvin alweer sierlijk door t water zag klieven (mooi woord). Eerst nog wel even bij de diermanager gecheckt of t niet per ongeluk om een haai ging (geen overbodige luxe, bleek de volgende dag, maar daarover later meer!), maar die stelde mij gerust. Ik was deze keer supergoed voorbereid, ik was nl niet van plan hetzelfde te laten gebeuren als vorige week, dus mn oordop lag in de aanslag, ik lag met flippers aan mn voeten op t strand (ach ja, er is verder toch niemand...), snorkel+duikbril op mn hoofd en toen was het dus zover. Ik had Robert strikte instructies gegeven deze keer mij te filmen, móchten we zoveel geluk hebben... Kijk maar eens naar het resultaat:





Het was een beetje een surrealistische ervaring, ik hing daar in t water, onder water zag ik niets, mn duikbril besloeg steeds, bovendien waren de dolfijnen te ver weg om ze onder water te kunnen zien, en ik dacht alsmaar "wat zijn ze nog ver weg..?". Tegelijkertijd vond ik t ook heel erg spannend (heb tenslotte De Zwerm gelezen...) en eng. Maar goed, alles bij elkaar wel weer een superdag!

Toen de dolfijnen eenmaal vertrokken waren hebben wij ons nog een uurtje of twee spelend in de branding vermaakt.







We hadden ons voorgenomen om eens even lekker echt uit te rusten deze vrije dagen en hadden dus verder ook niets gepland. Heerlijk een beetje in en om het huis hangen, beetje eendjes voeren, plantjes verzorgen en de krant lezen, heerlijk!

Een tijdje geleden heeft Stuart, de eigenaar van het huis, de enorme Eucalyptus die voor het huis stond laten omkappen vanwege t gevaar dat er takken zouden afbreken en op t huis zouden kunnen vallen. Ons uitzicht was dus ineens veranderd van een schitterende grote boom naar een sneu stompje.
Deze week viel ons ineens op dat uit dat sneue stompje nieuw leven groeit!!



De volgende dag was het weer mooi weer, wel erg harde wind, maar verder mooi (ja, saai, he? Hihi) dus we gingen weer naar Emu Bay. Toen we naar ons (inmiddels) vaste stekje op t strand reden zagen we een meneer in een pick up truck heen en weer rijden, af en toe stoppen, uitstappen, hengel uitgooien, vis vangen en weer verder rijden.
Toen we eenmaal geinstalleerd waren en met onze splinternieuwe bodyboards (jaja, vers aangschaft in Kingscote!) onder de arm richting branding liepen, kwam de pick up truck onze kant op. De man zei dat we voorzichtig moesten zijn omdat er twee haaien van 3 meter (per stuk!!) gesignaleerd waren. Hij vertelde de grote zwarte vlek (hadden wij nog niet eens gezien...) te volgen omdat die bestond uit een enorme school Southern Ocean Salmon. De haaien schijnen dezelfde goede smaak te hebben en waren ook op deze vissen aan het jagen. Toen we even goed opletten zagen we inderdaad grote vlekken zwart heen en weer zwemmen op ongeveer 15 meter uit de kust, dat waren dus de zalmen. Even later zagen we een veel zwartere vlek, iets kleiner, nl zo'n 3 meter lang, ook heen en weer zwemmen, we zijn er maar even van uit gegaan dat dat de haai was en hebben verder onderzoek maar laten zitten. Nog wel even gespeeld met de bodyboards (in redelijk ondiep water!!), maar de golven waren stukken minder spectaculair dan de vorige dag.

De man, die nog steeds heen en weer reed en de zalm by the truckload t strand op sleepte, vroeg ineens aan Robert of die van zalm houdt, nou, Robert wel. Voordat hij doorhad wat er gebeurde kreeg hij een hengel in zn handen gedrukt en onder plat-aussie aanwijzingen werd hij de zee in gedirigeerd:





De man (Rocky genaamd, zo bleek later) vertelde dat je per dag 20 zalmen mag vangen in Australië en hij had er al 20, wat Robert dus zou vangen mochten we mee naar huis nemen...





En je raadt natuurlijk al waar die vissen precies terechtkwamen: