Eerste werkdagen en Adelaide

Op maandag 19 november was het dan zo ver… onze eerste werkdag als waitress en barman at the Ozone!
Iedereen heet ons erg hartelijk welkom, dat is alvast leuk beginnen. We krijgen aparte trainingen, Martine wordt ingewerkt in de bistro en Robert in de naastgelegen bar. Het werk is niet moeilijk (duh!), maar omdat alles nieuw is en de locals gewend zijn hun bestelling in plat Ozzies te mompelen, kost het best nog wat moeite! Maar…we leren snel, en komen erachter dat onze werkzaamheden onderling nogal verschillen (understatement!).
Terwijl Martine tot aan haar oksels in de sju staat voorgerechten te prepareren en uit te serveren, de afwasmachine in- en uitpakt, uitgekafferd wordt door de chef (Gordon Ramsay is er niets bij!), menu’s uitdeelt, klanten hun plek wijst, bestellingen opneemt, tafels afruimt en schoonpoetst (meestal allemaal tegelijk!), staat Robert steevast met een theedoek glazen poetsend achter de bar, vriendelijk lachend en kletsend met de klanten. Hmmmm, what’s wrong with this picture..?
Bovendien heeft Martine zgn split shifts, dat betekent dat ze bv ’s ochtends om 6.30 uur moet beginnen met de breakfast service, om 10.30 vrij is en dan ’s middags om 5.30 pm weer begint voor de dinnerservice die duurt tot ongeveer 10.30 pm. Lange dagen dus. Maar… we klagen niet want het is erg gezellig en we verdienen geld!

Deze week kregen we ook bericht van de shipping company dat onze spullen (onze 12 dozen-en-een-koffer, weet je nog?) ein-de-lijk zijn aangekomen in Adelaide. Tijdens de boeking werd gezegd dat het ongeveer 3 november zou worden, later werd het ineens 6. Toen hoorden we een hele tijd niets en nu dus, op 19 november was het zover. Het probleem (nou ja, de uitdaging) was alleen dat wij inmiddels op KI zitten, een dure boottocht en 3 uur reizen vanaf Adelaide…


Bovendien was de auto een beetje gewond en moest eerst opgelapt. Maar Robert ging in regel-modus en heeft getelefoneerd, gefaxed en gemailed tot hij erbij neerviel, maar het is gelukt!



Gelukkig werkte verder ook iedereen ongelofelijk goed mee; we konden onze shifts in het hotel ruilen zodat we 2 dagen achter elkaar vrij zouden zijn. De mechanics in Kingscote hebben overgewerkt aan onze auto zodat we op tijd weg konden. De mensen van Customs in Adelaide hebben ons ontzettend goed geholpen zodat we op dezelfde dag de spullen door de douane konden krijgen, ermee naar Quarantine konden en de inspectie gedaan konden krijgen. Dit is nogal uitzonderlijk omdat dit normaal gesproken uitgespreid wordt over 3 dagen! Bravo dus! De meneer die de inspectie van onze spullen deed (zelf een emigrant vanuit Bangladesh) had op onze packinglist een aantal dingen aangekruist die hij even wilde zien. Dat waren de schoenen, de snorkelspullen en de kampeerspullen. De tent werd helemaal uitgepakt en uitgeschut, tot en met het laatste Italiaanse grassprietje aan toe!


De tentharingen werden apart gelegd en moesten met insectenverdelger bespoten worden, net als onze hardloopschoenen met modder uit t Norgerbos er nog aan… Hij legde uit dat de agrarische sector in Australië al jarenlang vrij is van ziektes en daardoor weinig tot geen resistentie heeft. Als er dan via zaden, modder oid een ziekte wordt binnengebracht, kan dat de hele sector in een keer om zeep helpen en daarmee de Australische economie, die voor een groot deel drijft op de boeren. Na een klein uurtje zijn we zover en kunnen we alles in de Daewoo stoppen. Wonder boven wonder past het en we rijden Port Adelaide uit, nadat we heerlijke pancakes hebben gegeten en dolfijnen in de haven hebben zien zwemmen! We gaan eerst shoppen bij K-mart, heerlijk, alles wat ze op t eiland niet hebben, en dat is veel, halen we hier. Dan door naar Adelaide voor een lekker restaurantje en dan door naar Glenelg, waar we overnachten in het Beach Hostel.




De volgende ochtend gaan we via onze vrienden van Roofrack City voor een upright kayak systeem, naar Adelaide, waar we verder shoppen in Rundle Mall, helemaal in de kerstsfeer.


We schrikken allebei van de drukte en het lawaai en alle mensen en het drukke verkeer…. We zijn er verbaasd van, 2 weken op het stille eiland en nu al verpest?

’s Middags terug in Kingscote (Kingers voor intimi) bellen we met een vriendin van een collega die een huis te huur heeft. We twijfelen erg als we horen dat het ongeveer 10 minuten rijden is vanuit Kingers. We hebben maar 1 auto en met onze ongelijke werkuren is dat niet handig. Bovendien hebben we, verwend als we zijn, onze zinnen gezet op een huis vlakbij zee, of in ieder geval op loopafstand van. We gaan, voornamelijk uit beleefdheid, toch maar even kijken, en….. we worden stapelverliefd op het huis!!!

Het ligt aan de Springs Road, inderdaad 12 minuten rijden vanuit Kingers, erg afgelegen en op een enorme lap grond.



Er staan Eucalyptusbomen op het erf waar af en toe koala’s in zitten, de wallabies en de kangoeroes springen ’s avonds door de tuin, er lopen possums over het erf en er is een enorme volière met schitterende vogels en… het huis staat op palen!!! We kijken elkaar lachend aan en weten het meteen: dit wordt ons thuis!!!









De eigenaresse heeft het huis samen met haar man 45 jaar geleden gebouwd, zelf hebben ze erin gewoond, hun dochter heeft er in gewoond met háár kinderen en nu verhuren ze het dus. Er zijn 3 slaapkamers en een soort van tuinkamer met een porch, er is een washok en in de woonkamer is een houtkachel (hoera!!). De badkamer heeft een douche én een bad, er is een carport en de tuin gaat zover als onze ogen reiken. In de tuin staat een enorme regenton, groter dan onze woonkamer in Groningen, en die levert water voor het toilet en de douche.
We spreken een lease van 6 maanden af en we kunnen er ws eind deze week al in. We moeten nu dus als een gek meubels gaan verzamelen om alle kamers een beetje te vullen. De eigenaresse zegt dat ze nog wel het een en ander heeft staan aan meubels die we mogen gebruiken. Bovendien zijn er geregeld garage-sales in de buurt dus dat moeten we ook even in de gaten houden. We willen nl niet weer alle spullen nieuw kopen omdat we niet weten hoe lang we hier blijven. (We zijn niet van plan om weg te gaan, hoor, maar je weet nooit wat er op ons pad komt en het verkopen van onze spullen in Nld is nog zó kort geleden dat we het zonde vinden om nu nieuw te kopen en het hele zaakje straks weer te moeten verkopen, snappie?).