4x4...

We zijn al een flink aantal weken bezig met het onderzoeken van 4x4's, onze Cielo bevalt nog goed, hoor, maar onze onverharde Springs Road verandert na het kleinste beetje regen in een bijna onbegaanbare modderpoel met enorm diepe kuilen. Als we daaroverheen rijden zit ik echt met n knoop in mn maag af te wachten tot de uitlaat eraf valt... De oplossing vonden wij heel simpel: we sparen heel hard en dan kopen we een super-ozzie four wheel drive! We hebben veel gemaild met de mensen waarvan we weten dat ze veel van 4x4's weten, heel erg veel onderzoek gedaan op internet, 4x4-fora afgestruind en willekeurige mensen op straat aangesproken en gevraagd wat nu zo fijn is aan hun Toyota Landcruiser/Landrover Discovery/Mitsubischi Pajero (écht waar!). We vonden onszelf dus erg goed voorbereid toen we afgelopen woensdagochtend aan boord gingen van RexAir vlucht 4752 richting Adelaide...




Hoe decadent? Met het vliegtuig een auto gaan kopen, ik had ook steeds de neiging om al nagellakkend "Een wítte?" te roepen...
We hadden een lijstje gemaakt met 8 auto's waarin we serieus geinteresseerd waren, gebeld met de dealers/eigenaars voor details en afspraken gemaakt. Eenmaal in Adelaide met de huurauto snel naar de eerste kandidaat. Helaas zag de auto, een Pajero, er niet uit, heel erg vies, maar goed, dat betekent niet dat'ie het niet goed doet. Proefrit gemaakt en we hoorden zóveel piepjes, kraakjes en rammeltjes dat we er nerveus van werden, bovendien kwam er heel veel rook uit de uitlaat en Robert had op www.howtobuya4x4.com ofzoiets gelezen dat dat een slecht teken is. Oké, op maar naar de volgende, nog steeds vol goede moed, overigens. Dat veranderde al snel, wat een ranzige typjes zijn sommige autodealers, zeg, gewoon recht in je gezicht liegen, zichzelf tegenspreken, onaardig en rude! Ook kregen we een beetje het gevoel dat je natuurlijk van alles en nog wat kunt lezen op internet, maar als je ineens in een car yard staat en blijkt dat je alle mooie auto's niet kunt betalen en dat alles wat je wel kunt betalen te vies en te lelijk is om aan te pakken, nou ja, dan zakt de moed je wel een beetje in de schoenen. Daar kwam natuurlijk nog bij dat we maar heel beperkt de tijd hadden, omdat we donderdagmiddag om 6 uur alweer met de nieuwe auto op de ferry geboekt stonden. Natuurlijk hadden we wel een plan B, voor als het helemaal niets zou worden, dan zouden we gewoon terugvliegen naar K.I...

Na een heleboel proefritten (in 38 C!) hadden we er helemaal genoeg van, we wisten niet meer wie we moesten geloven en wat we nu eigenlijk wilden. Toch nog maar even naar een laatste dealer gereden, helaas helemaal aan de andere kant van de stad, maar die had een hele mooie Landrover Discovery staan waar we hem al over gebeld hadden. Ook deze auto was werkelijk te vies om in te gaan zitten, maar goed, toch maar gedaan en gelukkig waren we het meteen eens: dit wordt 'em! Onderhandeld over de prijs en gezegd dat we 'm alleen zouden nemen als de auto morgen om 2 uur klaar zou staan, mét 3 maanden rego, 3 jaar garantie en een trekhaak (gewoon omdat dat stoer is!). De dealer kon zn geluk niet op, volgens mij had hij nog nooit zo'n makkelijke sale gemaakt.

's Avonds hebben we overnacht in het Plaza Hotel in Adelaide, helaas niet zo chique als t klinkt, maar gewoon lekker schone kamer midden in t uitgaanscentrum. Nog even snel een McDonalds en een bios gedaan, twee dingen die niet kunnen op KI, en toen helemaal uitgeput naar bed.

De volgende ochtend snel nog even onze Mainland Shoppinglist (ze verkopen echt bijna niets op KI, of heel erg duur) afgewerkt, hele suffe maar echt nodige dingen gekocht; snijplankjes, messenslijper, wc-borstel, bakvorm, handdoeken etc. We waren van plan nog veel meer leuks te kopen, maar ja, als je net een dure auto hebt aangeschaft bedenk je je ineens dat je niet zo heel veel nodig hebt;-)

De auto stond inderdaad om twee uur klaar, helemaal schoon en schitterend. Dit is 'm dan, de LandRover Discovery (of LaRo Disco), met roobar, snorkel, trekhaak, dual fuel, elektrische ramen, airco, radiocassette player (jaja, heeft iemand nog een stoffig Wham-bandje liggen ergens..?), handige vakjes voor van alles en nog wat en een paar honderd kilo hondehar van de vorige eigenaar.... We gaan 'm zelf nog maar eens even heeeeeel goed poetsen!







Op ons gemak teruggereden naar Cape Jervis, onderweg nog wel even zorgen gehad over het geluid en geschommel van de auto, het is nu eenmaal geen Daewoo Cielo, hij maakt een veel zwaarder geluid en voelt heel anders op de weg, maar over het algemeen heel erg blij met onze nieuwe auto!
Tijdens de rit naar Cape Jervis viel het op dat het zo hard waaide, echt niet gewoon meer, en aangezien wij allebei nogal gevoelig zijn voor zeeziekte, reden we wat nerveus richting de ferry. De schuimkoppen vlogen ons voor Cape Wirrinna al om de oren en toen we Cape Jervis binnenreden voelde het alsof we bijna van de weg werden geblazen, ook al zei Robert dat dat niet kan met een auto die zo zwaar is...
Uit een stoffig hoekje van mijn Sport-Billy tas nog twee Primatour opgedoken, nu zijn ze echt op en hier verkopen ze alleen maar van die slappe gemberzooi die niet echt werkt voor twee basketcases als wij...dussssss, mocht iemand zich geroepen voelen eea op te sturen, graag!