Volg ons op ons "avontuur met open einde" naar Adelaide!!! We reizen op 17 oktober 2007 en stoppen voor 13 dagen in Maleisië. Daar doen we een jungletocht van 3 dagen bij Uncle Tan op Borneo, een paar dagen Orang Utans observeren in Sepilok, dan nog even naar het bounty-strand op Turtle Island en natuurlijk een paar dagen Kuala Lumpur!

maandag 17 november 2008

Teveel om op te noemen - deel 3

Wij zijn druk bezig ons voor te bereiden op onze nieuwe banen als Interpretive Officers voor de Department for Environment and Heritage, Robert in de Kelly Hill Caves en ik op Seal Bay. Robert was natuurlijk allang blij dat hij 'binnen' is bij de DEH zodat hij nu ook op interne vacatures kan solliciteren, maar toch ook wel een beetje teleurgesteld dat hij met al zijn kennis over zeehonden en ervaringen en studie in Nederland, niet bij de zeehonden geplaatst werd.
Gelukkig is dat nu voorbij want vanochtend hoorde hij in een telefoontje dat hij tóch ook op Seal Bay gaat werken. Hoera!!

We gaan vanaf 29 november 3 dagen op trainingskamp, lachen hoor, slaapzakken mee en overnachten in een cottage ergens in t bos!
Daarna hebben we nog twee weken training-on-site op Seal Bay en dan begint het écht.

We nemen voorlopig afscheid van het hotel, ik heb gezegd dat ik wel beschikbaar wil blijven voor extra drukke periodes en evt op mijn vrije dagen. Maar ik wil op mn vrije dagen ook invalwerk op school blijven doen, dus we moeten maar even zien hoe dat gaat lopen. Het is straks toch eerst zomervakantie en het nieuwe schooljaar begint eind januari weer, dus nog tijd genoeg voor andere dingen!

woensdag 12 november 2008

Teveel om op te noemen... - deel 2

Ik zal t verhaal van onze reis met mijn ouders nog even vervolgen:
We waren inmiddels terug in Adelaide, Glenelg om precies te zijn. Omdat we op de heenweg dus autopech hadden, besloten we met de auto even naar een garage te gaan voor een quick check. Mijn ouders, de superreizigers, gingen lekker met de hop-on hop-off bus door Adelaide en hebben in 1 dag al meer gezien dan wij in al die keren dat wij hier geweest zijn, maar dat terzijde!
Volgens de garage-man hoefde alleen de radiator maar doorgespoeld te worden en dat kon ook nog wel als we eenmaal terug op KI waren. Ws kwam de oververhitting op de heenweg door de vleermuis die ik op t vliegveld uit de grill aan de voorkant van de auto heb gepulkt....
Wij begonnen geheel gerustgesteld de weg naar KI de volgende dag.

Die geruststelling verdween als sneeuw voor de lente-zon die met 30C op ons scheen, toen we nog niet eens de stad uit waren en de auto al moeite had.
En inderdaad M.J., we zaten al met de verwarming op hoog en de ramen wijd open!
Toch maar even gestopt bij de RAA...
Long story short: opnieuw reparatie nodig, dus wij verplicht wachten ergens tussen Adelaide en Cape Jervis, kijk maar eens hoe blij we daar van werden:





Gelukkig waren we aan paar uur later alsnog op weg naar Cape Jervis, waar we de ferry net aan zagen komen varen, mét een stuk of 5 dolfijnen rond de boeg, ze zwommen bijna tot in de haven, prachtig gezicht natuurlijk!



's Avonds kwamen we eindelijk aan bij ons huis, was heel erg leuk om eindelijk alles aan mijn ouders te kunnen laten zien. Ze vonden het allemaal erg mooi, 'veel mooier dan je op de foto's kunt zien', aldus mijn moeder!

De volgende dag meteen maar op toeristisch pad en naar een wijnproeverij bij de Bay of Shoals winery, de Pelican feeding en 's avonds naar de Fairy Penguins.














Ondertussen ging het 'gewone' leven natuurlijk ook door... Voor de vakantie hadden wij allebei gesolliciteerd voor de functie van Interpretive Officer bij de Department of Environment and Heritage (DEH) hier op Kangaroo Island, aangezien we allebei een beetje genoeg begonnen te krijgen van de toestanden in het hotel na de overname in september.
Ze zoeken voor t zomerseizoen een aantal gidsen die toeristen kunnen voorlichten en rondleiden door de natuurparken op t eiland.
Precies een week na het versturen van de sollicitaties, kregen we een telefoontje, of we op gesprek wilden komen. Nou, graag natuurlijk!
Wij blij:



We hadden nog precies 2 dagen de tijd om de DEH parken die we nog níet gezien hadden, eens te bezoeken. Kwam natuurlijk prima uit, want mijn ouders wilden toch al zoveel mogelijk bekijken!
Op weg dus naar Seal Bay (waren we natuurlijk al vaak geweest) en Kelly Hill Caves, mooie limestone grotten, twee plekken waar we eventueel gestationeerd kunnen worden:















En omdat we er toch in de buurt waren, ook maar even langs de Hanson Bay Koala Walk en Remarkable Rocks:











Op de terugweg zagen we weer eens een echidna lopen, deze was niet zo schuchter als andere die we gezien hebben. We hebben dan ook uitgebreid staan (en sommigen van ons liggen!) filmen en foto's maken. Het was echt schitterend om te zien hoe hij in de keiharde grond graaft met zn snuitje en pootjes en op die manier mieren en termieten vindt.

















Beetje overdreven aantal foto's misschien, maar ik vind ze allemaal zo mooi, dat ik gewoon niet kon kiezen! Scroll maar lekker door als je er genoeg van hebt, haha!

Ik zet er ook nog maar even een filmpje bij:



De volgende ochtend was het dan zo ver, de sollicitatiegesprekken!
Solliciteren hier gaat heel anders dan in Nederland, als je voor een officiele government positie gaat, ten minste!
Ik zat (en Robert een uurtje later) tegenover 3 mensen van DEH, ze schreven werkelijk álles op wat ik zei, al merkte ik dat bij gebruik van sommige woorden er driftiger geschreven werd dan bij andere. Erg afleidend allemaal en ik had geen flauw idee of ik t goed of slecht had gedaan. Robert had precies hetzelfde gevoel en nadat we elkaars antwoorden, en die van Ozone-collega David, die ook had gesolliciteerd, hadden vergeleken, waren we helemaal de draad kwijt!
Erg spannend was het allemaal, helemaal nadat wij van onze referenten hoorden dat ze gebeld waren door de DEH, voor informatie over ons!
Afgelopen vrijdag werden we verlost van de spanning, we zijn allebei aangenomen!!!
Vanaf 29 november zijn we allebei Interpretive Officer, Robert in de Kelly Hill Caves en ik bij Seal Bay!!!

Ondertussen hebben we alweer voorlopig afscheid genomen van mijn ouders, die reizen momenteel met een camper richting Alice Springs. Ze komen volgende week nog 10 dagen bij ons en gaan dan alweer (nou ja, alweer, na 6 weken rondreizen!) terug naar Nederland!

zaterdag 8 november 2008

Teveel om op te noemen....

Soms schrijf ik maar 1 x per maand en heb ik bijna moeite om iets nieuws en interessants te vertellen, en soms gaan er twee weken voorbij en weet ik van gekkigheid niet waar ik moet beginnen omdat er zo bizar veel is gebeurd.... Ik begin gewoon en ws zal ik het hele verhaal in delen op de blog zetten!

Ten eerste heb ik mn eerste invalmiddag erop zitten, pfew! Dat was erg leuk, ook lastig, want zoals altijd bij t invallen vonden de kids t geweldig om eens te kijken hoe ver ze konden gaan. Wat wel grappig was, ik stelde me voor als Miss Martine, vroegen ze hoe ik van achternaam heet want zij zijn gewend om de juffen en meesters bij de achternaam te noemen. Nu ben ik dus Miss Kramer!
Anyway, t was erg leuk en gelukkig vertelde de directeur later dat zij van verschillende mensen thumbs up had gekregen over mij, hoera. Ze gaan me dus zeker weer bellen, zei ze. Beetje jammer dat ik nu eerst 10 dagen niet beschikbaar ben en dat het half december al weer zomervakantie is tot eind januari!

De reden dat ik 10 dagen niet beschikbaar ben is dat we mijn ouders op bezoek hebben!!!
We hebben ze vorige week opgehaald uit Melbourne. Was nog een heel gedoe, want wij reden met de Landrover naar Adelaide, onderweg nog hulp ingeroepen van de RAA (Ozzie ANWB) vanwege oververhitting... Uiteindelijk nog net op tijd voor onze vlucht naar Melbourne op de luchthaven aangekomen.
In de lobby van t hotel was het een bizar weerzien, we hadden mn ouders ruim een jaar niet gezien dus dat was heel speciaal. Gek genoeg was het na 5 minuten (echt!) alweer gewoon en zaten we met een wijntje te kletsen over van alles en nog wat. We werden werkelijk bedolven onder de kadootjes (met honourable mention voor oma met de klompsloffen), kaartjes en groeten van iedereen uit Nederland, superlief!! Heel erg bedankt allemaal, het is erg fijn om te merken dat we nog niet vergeten zijn, haha!



De volgende dag hebben we onze huurauto (vette Mitsubishi Outlander!) opgehaald en begon de trip richting Great Ocean Road (hierna: GOR)











De eerste stop was in Torquay, Surf Capitol of the World, waar Robert en ik meteen met dikke korting een wetsuit hebben gekocht!!!



Daarna door naar Lorne, via de mooiste baaitjes en strandjes en vuurtorens.



We waren pas tegen t einde van de dag in Lorne, natuurlijk geen reservering gemaakt omdat we niet wisten hoe ver we zouden komen die eerste dag. Gelukkig rijden we 2 minuten na 5 de parkeerplaats van de lokale Tourist Info op, na een smeekbede van een zeer charmante Robert, mogen hij en mijn moeder nog naar binnen waar ze de hand weten te leggen op de állerlaatste twee kamers in t dorp... helaas wel in twee verschillende hotels die mijlenver uit elkaar liggen. Omdat 'ons' hotel t dichtstbij is, kijken we eerst even daar. Na één blik op de kamer, eigenlijk meer apartement, besluiten we al dat we daar best met zn 4-en kunnen slapen, wel zo gezellig! Na overleg met de hotel manager blijkt alles ok en bellen we het andere hotel af. Zo slapen we 2 nachten in een superdeluxe apartement, met enorm balkon, wasmachine, droger, barbeque en spa-bad!



De eerste dag in Lorne rijden we naar Otways National Park, waar we een enorme klim doen naar watervallen en 's middags de World Famous TreeTop Walk, erg grappig allemaal. We lopen over een stalen constructie op ongeveer 30 meter hoogte.
Het is er echt prachtig, mooi groen en sappig en heus regenwoud!



















's Middags halverwege de treetop walk zien we dat je ook kunt abseilen, aangezien ik al een hele dag loop te klagen dat ik al 3 dagen op vakantie ben en het meest spectaculaire dat ik gedaan heb de aanschaf van mijn wetsuit is, heb ik weinig keus en sta ik al snel met een helm op mn heufd en mn benen in een harnas... Het is geweldig! Na mijn superspecta afdaling kan Robert natuurlijk niet achterblijven en gaat zelfs mijn vader overstag!!!

















Na deze adrenalinekick rijden we terug naar Lorne, naar ons apartement voor een heerlijke kangoeroe-bbq en een spelletje!
De volgende dag vertrekken we uit Lorne en rijden we verder de GOR af, richting de Twelve Apostles. t Zijn er eigenijk maar 6, de rest is ingestort door de erosie. We horen later van onze piloot dat het er ooit maximaal 9 zijn geweest, maar dat de locals hadden bedacht dat een naam als 'Twelve Apostles' meer toeristen zou trekken...
We hadden al weken geleden bedacht dat het leuk zou zijn om dit natuurgeweld vanuit een heli te bekijken, en gelukkig kan dat! Eerst een voor een op de weegschaal en dan twee-aan-twee in de heli!







Dat het erg bewolkt en regenachtig is, zorgt voor een erg dramatisch effect, witte schuimkoppen op de golven, de gele rosten steken af tegen de grauwe lucht, het is echt prachtig!!! Enig minpuntje: onze piloot is 21, we voelen ons ineens erg oud en suf....
De vlucht duurt ongeveer een kwartier en we vliegen helemaal vanaf de Apostles tot aan de London Bridge, die tot 1996 nog aan t vasteland vast zat en op een middag ineens instortte. De twee mensen die zich toen ineens op een langzaam afbrokkelend eilandje bevonden, werden pas na een paar uur gered!



















Na de vlucht lopen we nog even het pad af om de Apostles vanaf de grond te bekijken.











En na een korte roadtrip vergadering gaan we verder richting Mount Gambier, al helemaal in South Australia!



Daar eten we heerlijke curry bij de lokale Indian en bekijken we 's avonds de Sinkhole waar volgens de locals veel possums zich laten zien. We zien al snel waarom dat zo is, de appelschillen en bananen zijn niet van de lucht!







De volgende ochtend weer vroeg op pad, verder richting Adelaide. We hebben inmiddels een smsje gekregen van mijn broer en schoonzus; we mogen op hun kosten een all you can eat McDonalds bezoekje doen ter ere van mijn 28e* verjaardag deze week!
Dat doen we 's avonds in Glenelg, waar we voor 2 nachten in de Tower Inn logeren op de 11e verdieping met uitzicht over de city!







Dit was t voor nu even.... Ik schrijf later deze week de rest van onze belevenissen!

*No comment!