2 dagen NSI: 40 walvissen, 60 dolfijnen, één rog, één zeeschildpad en een brahmaanse wouw! (een wát??)

We hebben nog geen nieuws qua grote ontwikkelingen, maar ondertussen maken we wel het meeste van onze tijd aan de Sunshine Coast! Zo gingen we vorig weekend naar North Stradbroke Island, beroemd als best landbased whale watching location in Australia...
We hadden een beach shack gehuurd, we wilden eigenlijk kamperen maar de voorspellingen waren niet zo heel erg goed dus toch maar iets met echte muren en een dak gehuurd...

Om 8 uur 's ochtends op de ferry vanaf Cleveland (Brisbane), wij nog een extra pakje Kwells meegenomen, maar doordat het water tussen het eiland en het vaste land ligt, hadden we helemaal geen last van golfslag!







Onderweg nog een enkele dolfijn gespot, prachtig!! De ferry legt aan in Dunwich, een klein schattig dorpje. We kregen er helemaal een Kangaroo island gevoel van! In Dunwich gingen we naar het Historical museum waar een heuse onderkaak van een potvis tentoongesteld ligt. De potvis is de grootste ooit aangespoeld op de Queensland kust, erg indrukwekkend!
Vanaf Dunwich is het maar 20 minuten rijden naar Point Lookout (3 x raden waarom het zo heet..?) en daar lag onze beach shack. Supermodern huisje met alles erop en eraan. De slaapkamer was op de vide, we hadden een achterdek met een Baby Weber en een buitendouche!

Voor de mensen die zich nog herinneren hoe ontzettend zwaar op de hand bepaalde iemanden waren toen wij in Canada op zoek gingen naar orca's, mag het duidelijk zijn dat diezelfde bepaalde iemanden niet rustig waren voordat we de wandeling rond de North Gorge hadden gemaakt om naar walvissen te speuren... Gelukkig werden we niet teleurgesteld. Al na een paar honderd meter zagen we een aantal dolfijnen, een schildpad en een brahmaanse wouw!



















Terwijl we daar op de rotsen zaten foto's te maken, zagen we in de verte ineens een heuse blow!





We hebben er verder de hele middag op de rotsen gezeten en zagen de ene pod na de andere voorbij zwemmen. Ondanks de voorspellingen was het heerlijk warm en zonnig weer.





Later die middag reden we naar Amity Point, aan de noord west kant van het eiland, daar kun je volgens de Lonely Planet goed naar dugongs (zeekoeien) speuren, maar dat is helaas niet gelukt. Wel heerlijk van de zon en het uitzicht genoten!





's Avonds terug naar de beach shack voor een bbq op t achterdek!





De volgende ochtend weer vroeg op voor een beach yoga class en daarna terug naar North Gorge want we wilden graag nog meer walvissen zien. Opnieuw was het super spectaculair en nu waren de walvissen een stuk speelser dan gisteren. We zagen breaches, tail slaps, fin slaps en spy hops en dat allemaal vanaf de kant!!













's Middags snel terug naar Dunwich voor de laatste ferry van de dag terug naar het vasteland! Het voordeel van mijn contractwerk (ipv casual) is dat ik elke week de vrijdag en zaterdag vrij ben. Zo kunnen we vaak leuke trips maken en hoeven we alleen om de beurt een extra dag vrij te nemen.
Zo staat er voor komend weekend een 3-daagse trip naar Hervey Bay gepland. Nu gaan we wel echt kamperen, ook al zijn de voorspellingen voor dit weekend ook weer erg slecht. We zijn tijdens onze eerste Australië reis (5 jaar geleden..?) hier ook geweest en het was heerlijk! Het plan is om vanaf Hervey Bay ook weer een aantal whale watch trips te maken, voordat het seizoen voorbij is en alle walvissen terug richting de Zuidpool zwemmen.

Binnenkort dus meer over onze volgende mini vakantie!

Whales, Crookneck and the 10 K

Eindelijk zijn we daar dan weer, kan me voorstellen dat een aantal van jullie het volgen van de blog inmiddels hebben opgegeven... Het is erg druk geweest en vooral mijn wisselende werktijden hakken erin. Wel heeft UnderWater World mij inmiddels (na 6 weken werk) gepromoot tot Relief Supervisor Café and Visitor Services, een ware bliksem carriere!

In de winter (juni tot september) komen de humpback whales en southern right whales langs de Sunshine Coast op weg naar t noorden waar ze bevallen van hun jongen. Tussen augustus en oktober komen ze hier opnieuw langs op weg naar de koude arctische wateren waar ze de zomer doorbrengen. Om dit te vieren gingen we met de Whale One van Steve Irwin op een 5 uur durende tocht op zoek. Natuurlijk stevig onder de drugs (Kwells, deze keer...) en mét speciale pressure point polsbandjes waren we erg goed voorbereid en dat was maar goed ook, want zodra we een paar honderd meter uit de kust waren, kregen we enorme side swell golven over ons heen. Na 15 minuten lag een groot deel van de passagiers op het achterdek, groen en geel te zien, maar stonden wij nog vrolijk vooraan op de boot! Zo trots!



















We hebben helaas geen walvissen naast de boot gehad (daar adverteren alle lokale tour operators mee op TV!) maar op enige afstand wel schitterende foto's kunnen maken!
De tocht duurde mij net iets te lang, ik begon me toch wel ietsje waggel te voelen maar gelukkig waren we toen al op de terugweg en konden we de prachtige Glasshouse Mountains in de verte zien! Robert, stoere visserman en master of the waves, had NERGENS last van. Lang leve de Kwells!

Omdat we allebei het idee hebben dat we hier niet gaan blijven (het is schitterend en zonnig en warm en civilised met heerlijke coffeeshops, restaurantjes, eetcafés en winkels, maar kort gezegd voelt het niet avontuurlijk genoeg! Komen we later op terug!), proberen we wel zoveel mogelijk van de omgeving te zien in de weinige vrije tijd die we samen hebben.
Een paar weken geleden gingen we de Glasshouse Mountains bekijken, vlakbij ons eigenlijk en te zien vanaf Mooloolaba Beach.
Ze heten de Glasshouse Mountains omdat Captain Cook ze, tijdens zijn reis richting noord Queensland, vond lijken op de hoge glazen verbrandingsovens in Yorkshire.
Het national park bestaat uit plat landschap waaruit vulkanische pluggen omhoog schieten. De legende van de Aboriginal Gubbi Gubbi mensen vertelt dat de berggroep uit een familie bestaat.
Tibrogargan, de vader, merkt dat de zee stijgt, en vraagt de oudste zoon, Coonowrin, hun zwangere moeder in veiligheid te brengen.
Doodsbang slaat Coonowrin op de vlucht. Woedend door de lafheid van zijn zoon, volgt Tibrogargan hem en slaat hem zo hard dat hij zijn nek breekt. Als het gevaar geweken is, voelt Coonowrin zich enorm schuldig voor zijn acties en vraagt zijn vader, broers en zussen om vergeving, maar zij kunnen alleen maar huilen. Dit is nu nog te zien aan alle kleine riviertjes die door het gebied stromen.
Tibrogargan keert zijn zoon de rug toe en kijkt uit over de zee.
Coonowrin hangt zijn hoofd in schaamte. Deze berg wordt nu ook wel Mount Crookneck genoemd.









Ik moest natuurlijk een mooie foto maken van één Crookneck met een andere Crookneck!



En afgelopen weekend was het dan eindelijk zover, de Bridge to Brisbane 10 KM race! Na een niet ideale trainingsperiode waarin ik voedselvergiftiging (smerige Dominoes Pizza!) en griep heb gehad, gingen we toch vol goede moed van start, om maar liefst 6 uur 's ochtends!!!

De race ging super! Geen enkel moment hadden we het echt zwaar en de kilometers vlogen voorbij! Vanaf het moment dat we de enorme Gateway Bridge oprenden tot aan de finish vlakbij de CBD! Natuurlijk geholpen door de bands die langs de kant speelden en de afstandsborden die ons elke 200 meter vertelden dat we weer iets dichterbij waren.








Ik heb ondertussen aldoor filmpjes gemaakt, Robert geïnterviewd en sfeerimpressies gemaakt, helaas besloot mijn suffe Blackberry er halverwege mee op te houden dus hebben we alleen beelden van vóór de start. Wel een heuse finishfoto weten te maken dus we hebben bewijs dat het is gelukt!!!



Bij de finish kregen we allemaal een t-shirt en een Sunday Mail, én er stonden kilometers kraampjes met vers fruit voor alle deelnemers!





We hadden jullie graag een leuk filmpje laten zien van voor, tijdens en na de race, maar helaas... Dat moet wachten tot een volgende keer. Gelukkig denken we allebei snel weer aan een race mee te doen!

(Een week na t publiceren van de blog, vond ik op internet deze finish video! Wij zijn te zien op ongeveer 7 seconden, helemaal rechts in beeld, dan loopt Robert achterstevoren over de finish zodat hij mij kan filmen, met mijn Blackberry die t toen al niet meer deed... Kijk maar eens of je ons kan vinden!)