Kings Beach!

We zitten alweer 4 weken in Kings Beach aan de Sunshine Coast en het is hier heerlijk!! Mooi weer, hoewel het vandaag toevallig even regent! De zee is lekker warm en dat is echt een verademing na 2.5 jaar ijskoude Southern Ocean!

Voor het apartement staat een hoge naaldboom die elke avond rond zonsondergang (rond 5.30 pm!) helemaal vol zit met duizenden Rainbow Lorikeets. En die máken me een herrie! Echt niet gewoon meer. Er zitten normaal alleen kraaien in die boom, maar tegen de avondschemer komen de parkieten dus kabaal schoppen. Ze gaan ongeveer 20 minuten door, tot het te donker is en dan is het bijna van de ene op de andere minuut stil, heel erg bijzonder! (Zie ook even ons mooie uitzicht!)





We zijn nog lekker vrij, dus hebben vakantie, maar helaas niet zo zeer een vakantiegevoel. Gek hoe dat werkt, we zijn er allebei achter gekomen dat we pas echt van vakantie kunnen genieten als er ook een eind datum aan zit. Hoe suf is dat??? We hebben het verder natuurlijk ook erg druk met alle dingen die komen kijken bij een interstate verhuizing.
We zijn al twee weken aan het telefoon-ruzien met Telstra, zeg maar de KPN van Australië. Ik ben druk bezig (nou ja, in mn hoofd dan) met het regelen van mijn Teachers Registration. Misschien weet je nog dat het 9 maanden heeft geduurd voor ik in South Australia geregistreerd kon worden. Dat is uiteindelijk gelukt, maar nu wonen we in een andere staat waar ik opnieuw de hele papiermolen door moet! Nu hebben ze gelukkig wel iets dat “Registration under Mutual Recognition” heet, dus ik mij (hoopvol als altijd) daarin verdiept. Maar de verschillen met een brand new registration en eentje onder dit schema zijn mij helemaal niet duidelijk! Je mag toch verwachten dat je in één en hetzelfde land gewoon je beroep mag uitoefenen als je eenmaal geregistreerd staat? Niet dus! Ik moest zelfs weer een nieuwe Verklaring van Goed Gedrag uit Nederland overleggen. Nu is dat uiteindelijk na een heleboel gezeur én met een heleboel hulp uit Nederland gelukt! Bedankt papa en mama, tante Tineke en buurman Klaas!!

We zijn al wel een beetje aan het solliciteren geslagen, maar de nadruk lag toch eerst op het zoeken van een huis. We huren nu dus tijdelijk een super deluxe appartement van Emma’s ouders. Echt fantastisch, we hebben alles bij de hand en we kijken uit over de oceaan (en in de verte Moreton Island!) in maar liefst 3 richtingen!! Maar tijdelijk is nu eenmaal niet voor altijd, dus wij gewapend met krant en realestate.com.au op zoek naar leuke plekken hier in de buurt. Nou, keuze genoeg, maar we waren wel telkens een beetje uit ‘t veld geslagen door de hoeveelheid mensen die bij elke bezichtiging op kwamen dagen. Het leek wel of iedereen in Queensland op zoek was naar een huis! En wij als Koos Werkeloos zijn voor een huiseigenaar misschien niet eerste keus als het op uitzoeken van reliable tenants aankomt! We hadden dus een edge nodig, iets wat ons helemaal boven aan de lijst uit doet komen! Toen we uiteindelijk, na maar 3 bezichtigingen, ons droomhuis hadden gevonden, hebben we op de application forms gezet dat we bereid zijn 6 maanden huur vooruit te betalen. ’t Heeft gewerkt, want na 2 dagen werden we gebeld door de real estate agent dat we successful waren in onze application! Hoera!

Per 4 juni wonen we dan ook in Mooloolaba (zeg maar een paar keer snel achter elkaar, werkt niet als je al wat wijn op hebt!), midden in het hart van alle drukte en op een steenworp afstand (geworpen door Olympisch Kampioen discuswerpen..?) van de oceaan!
We wonen op de derde en bovenste verdieping, aan het kanaal en met een joekel van een balkon aan de woonkamer. Het is echt een heel stuk kleiner dan onze 4 slaapkamer boerderij op Kangaroo Island, maar goed, we hadden ons daarop al een beetje voorbereid. We hebben gelukkig wel een garage waar we onze spulletjes in kwijt kunnen.
We kunnen bijna niet wachten! En omdat in ons vorige huis de bank en tafels bij ’t huis hoorden, zijn we inmiddels ook de lokale meubelboulevards afgeweest! Een heerlijke 3 zitsbank gekocht, wordt helaas pas op 15 juni bezorgd dus de eerste 10 dagen staat het bed in de woonkamer, vóór onze splinternieuwe digitale LCD en LED TV van maar liefst 106 cm. Echt belachelijk. Iemand wilde perse zo’n grote TV, terwijl Iemand Anders ook best tevreden was met een kleinere! Maar goed, doordat Iemand zijn zin wist door te drukken met de TV, kon ik zonder schuldgevoel mijn keuze van de bank doordouwen!

Tussen de regel- en organisatiedagen door, hebben we wel tijd om leuke dingen te doen. Robert is helemaal in seventh heaven want we zijn al 4 x naar de film geweest! Verder lekker shoppen in de Sunshine Plaza, bodyboarden en luieren op het strand, heerlijk!



We zijn vorige week in Australia Zoo geweest, de dierentuin van de in 2006 overleden wildlife warrior Steve Irwin. Erg indrukwekkend om te zien hoe zijn legacy nog leeft. Óveral in het park (en onderweg ernaar toe) zagen we borden met foto's van Steve die krokodillen bedwingt, gevaarlijke slangen vasthoudt en "Crikey" roept. Het doet een beetje over de top aan allemaal, toch vinden we het erg leuk!
We zien een heuse krokodillenshow in de Crocoseum, lieve otters, een enge Komodo dragon en de met uitsterven bedreigde Tasmaanse duivel.











En Robert moest natuurlijk even Steve helpen deze croc te bedwingen!





Crikey, indeed!

Ook zijn we in UnderWater World geweest, een onderwater park in Mooloolaba. Leuke zeeleeuwen show met een heel duidelijke conservation message erin, we waren onder de indruk! Daarvan mochten we helaas geen foto's maken. Wel nog even een aantal plaatjes geschoten van Robert op de moving walkway door het aquarium waar haaien en roggen in zwemmen!







Emma, die uit deze regio komt en nu op Kangaroo Island woont, speelt in haar eentje Tourism Board en stuurt ons elke paar dagen per sms een hint die wij moeten uitvogelen en waardoor we uiteindelijk weer een nieuwe toeristische plek ontdekken!

Dit is wat we tot nu toe gehad hebben:

After a stroll along the ‘Kings’ sea, you’ll find a couch on which to drink coffee,
there are tables too if you want… Remember the water there is specifically salt!
(Dit bracht ons bij dit cafeetje, vlakbij ons tijdelijke thuis! Is inmiddels ons stamcafé geworden!)



This inland site is big and fruity, buying local there is your ‘green’ duty!
You’ll be rewarded with something sweet – and the lovely Parfait is a delicious treat!
(Deze tip leidde ons naar de Big Pineapple, een onwijs tacky toeristische attractie waar we overigens wél iets nieuws geleerd hebben; elke ananas doet er 4 jaar over om rijp te worden!! We kwamen ook een oudere dame tegen die 40 jaar geleden vanuit Amsterdam naar Queensland was verhuisd. Toen Robert vroeg of ze nog wel eens terug naar Nederland gaat zei ze: "Oh, nee hoor. Nederland is helemaal niets meer, al die buitenlanders!" We vragen ons van harte af wat zij denkt dat ze hier is..? Toch maar vriendelijk lachend de auto ingestapt...)



Further up and in is a café for writers, those of the romantic kind…
The food and views of the coast will bring rhymes to your mind!
(Dit hebben we even na moeten vragen, maar gelukkig wisten de dames van de Tourism Info in Maleny van het Poets Café in Montville!)







Near Twin Waters is a special place, a ‘wandering island’, changing its space
From one side of Maroochy River you can sit and see, but walk to it from the north – it’s the place to be!
Its name has changed from ‘point’ to ‘island’, but once more, its joined by sand… But only from the north, be prepared to walk!
Use your navigator –or we can talk!
(Deze laatste hebben we nog steeds niet gedaan, hopelijk hebben we dit weekend tijd!)

We verlaten jullie met nog wat plaatjes van de paragliders die elk weekend over ons huis vliegen:

Hoe neem je afscheid van een eiland..?

Op de laatste woensdag in April was het dan zover, we zouden afscheid nemen van Kangaroo Island. We vertrokken pas de volgende dag, maar ons vertrek moest natuurlijk gevierd worden dus hadden we een grote tafel in de lokale pub geboekt en iedereen uitgenodigd voor het eten. Wij waren allebei uitgeput van de laatste dagen werken (zie hier mijn laatste dag op Seal Bay, waar ik na mijn allerlaatste tour terugliep naar het Visitor's Centre en onder luid gejuich werd binnengehaald, snel even allemaal een Seal Bay Beanie opgezet en een foto gemaakt)



Natuuurlijk waren we ook moe doordat we de hele dag hadden lopen beulen; geleende koelkast en stofzuiger terugbrengen, uniformen inleveren, vloerbedekking vakkundig schoongemaakt met behulp van een stoomreiniger die we van de supermarkt hadden gehuurd, kippen aan Clarry en Emma gegeven. Verder alle spullen die niet meegaan, weggooien, -geven of toch maar inpakken. Op het allerlaatste moment de TV, eettafel en kledingkasten nog verkocht. Het huis hebben we via een zeer systematisch Martine-systeem kamer voor kamer aangepakt en tegen een uurtje of 5 waren we helemaal klaar! Toen dus snel even douchen en aankleden en op naar de Queenie!
We zijn erg verbaasd over de hoeveelheid mensen die op ons feestje afkomen, we zijn hier toch echt maar twee en een half jaar geweest!





Er was zelfs voor gezorgd dat Daniel, die in Februari voor 8 maanden naar Finland is vertrokken, er toch een beetje bij kon zijn!



We krijgen afscheidskaarten en een heleboel chocola, en van de collega's van Seal Bay een hartverwarmende speech (compleet met gemimickt Nederlands accent), een tas vol leuke souvenirs en een kaart geinspireerd op de afscheidsfilm die Cornelis, Tanja, Jeroen en Hanka bij ons vertrek uit Nederland voor ons gemaakt hadden. Erg grappig!

De volgende ochtend pakken we de auto superstrak in, Robert is opnieuw verbaasd en ik ben opnieuw trots over mijn inpaktalent. Stuart en Lenore, de huiseigenaren komen nog snel even gedag zeggen en dan eindelijk is het zover, om 7 uur 's ochtends rijden we voor de allerlaatste keer ons erf af, Robert doet even een extra rondje over de oprit en het voelt heel erg raar en onwerkelijk. Ik bedenk dat het misschien maar goed is dat er zoveel stress en drukte komt kijken bij verhuizingen, dan heb je bijna geen tijd om stil te staan bij de emotionele kant van de veranderingen!

De eerste dag rijden we helemaal tot aan Mildura in Victoria, we zien een boel wildlife onderweg, een aantal emu's, een slang waar we bijna overheen rijden en een aantal vossen, deze helaas alleen in de vorm van roadkill. Op vrijdag rijden we totaan Forbes in NSW, onderweg stoppen we in Hay, en dat is hoognodig want de auto zit onder een centimeter dikke laag sprinkhanen. We hadden op het nieuws al het een en ander gezien over een plaag die NSW momenteel treft. Van de ene op de andere minuut zitten we midden in een soort wolk van sprinkhanen, het lijkt wel alsof het sneeuwt, alleen raken de 'vlokken' de voorruit met een harde PLOK en spatten dan uiteen. Goed, in Hay krabben we ze dus van de auto en kopen we een netje dat we voor het radiateur-rooster spannen. We hadden al een aantal auto's hiermee zien rondrijden en het werkt super!!!









De zaterdag eindigen we in Forster, NSW. Erg grappig want Robert kan Forster en Forbes niet uit elkaar houden, en dit zorgt natuurlijk voor heel veel verwarrende conversaties. Onderweg rijden we door Orange, zo genaamd naar Willem van Oranje en om dit te vieren stappen we even uit voor een snelle koffie.
Als we even later door de schitterende Blue Mountains net buiten Sydney rijden, zien we voor het eerst 'Brisbane' op de verkeersborden staan en doen we zittend in de auto een klein dansje!
We zitten voor het eerst deze trip niet op een camping maar in een motel, heerlijk, ook al is het de kleinste motelkamer op aarde, haha! Helemaal fijn is dat ze gratis breedband hebben en wij dus even wat mailtjes kunnen versturen! Nog snel even een curry scoren bij een super restaurantje en dan snel naar bed. Helaas, als ik midden in de nacht naar de wc ga, zie ik een kakkerlak ter grootte van mijn voet onder het bed wegschieten, brrr. Ik gillen, Robert wakker, niets aan. Bedenkt Robert nog even dat het een goed idee is om mij gerust te stellen met de volgende woorden: "In Queensland zijn de kakkerlakken nog veel groter, hoor".

De volgende ochtend schut ik de kakkerlak uit mijn kleren die over een stoel hangen(getsie!) en pakken we de auto weer in. Vandaag rijden we niet zo ver, een uurtje of 4 naar Coffs Harbour. Hier nemen we even rustig de tijd om van de omgeving te genieten, en natuurlijk stoppen we even bij de Clog Factory. Een miniatuur Nederlands dorp zoals we geen van beiden ooit een Nederlands dorp gezien hebben! Uit een speaker schalt de ene 'Op Volle Toeren'-hit na de andere. Er staat een heuse Aussie achter de balie die bekent uit Broken Hill te komen en geen flauw idee te hebben waar de liedjes over gaan...





We wandelen rond de haven en bekijken Muttonbird Island, erg mooi! In de oceaan spotten we nog een enorme school vissen en een aantal groene schildpadden.







De volgende ochtend rijden we via de Big Banana,



naar Byron Bay waar we graag een nacht willen blijven. We zijn hier 5 jaar geleden tijdens onze eerste reis naar Australië geweest en dat was een groot succes. Helaas weten we op dat moment nog niet dat het een public holiday in Queensland is en dat alle Queenslanders en masse naar Byron zijn gekomen om dat te vieren! Wat een ellende, we staan van de ene kant van het stadje in de file tot aan de vuurtoren (waar Robert deze Blue Tongue Lizard op de foto zet)



en daarna helemaal tot aan de andere kant van Byron. Snel maar weer door! We herinneren ons ineens dat mover Gary, die een paar weken geleden onze spullen heeft opgehaald, ons vertelde dat we perse naar Kingscliff moeten omdat dat de mooiste plek aan de east coast is. Zo gezegd, zo gedaan. Het is maar een uurtje vanaf Byron dus geen probleem. We vinden Kingscliff inderdaad erg mooi en heel erg gezellig.





We slapen die nacht in een echte Surfari Tent, een tent met alles erop en eraan, compleet met houten vloer en warme douche! We genieten ons suf en nemen ons voor de volgende ochtend uitgebreid te gaan ontbijten op ons dek en te genieten van het uitzicht voordat we de laatste etappe, die naar Caloundra, gaan beginnen. Jammer genoeg worden we rond middernacht wakker van de moeder aller stormen en houdt de regen niet weer op voordat we die middag Brisbane binnen rijden! Snel de sleutels opgehaald bij Emma's ouders, van wie we het apartement huren waar we vanaf vandaag een maand wonen, en dan door naar (eindelijk!) Caloundra, ons nieuwe thuis!