Whale Bay

Heel even leek het alsof we op Whale Bay werken in plaats van Seal Bay!
Op vrijdagochtend wandelde ik als eerste het pad af naar beneden, naar het strand toe. Het was mijn beurt om die dag een beach report via de radio door te geven aan "base", vandaar. Onderweg viel het mij op dat het water zo ontzettend kalm was, zo'n kalme oceaan had ik nog nooit gezien op de Bay! Heel in de verte zag ik een enorme rots die ik nog nooit eerder had gezien, ik dacht eerst dat het kwam doordat het tij zo laag was. Maar toen de rots even later iets verderop lag, begon ik toch iets te vermoeden. Ik hoefde maar heel even te focussen op de verte en ik zag een Southern Right Whale (een Zuidkaper) helemaal boven het water uit springen! Omdat de dieren zo groot zijn, maximaal 15 meter lang, lijkt het een eeuwigheid te duren en ziet het eruit alsof het in slow motion gebeurt.
Ik snel weer naar boven gerend en mijn camera gehaald, helaas had ik alleen mn kleine ixus bij me, en is dit t enige wat ik heb kunnen vastleggen:



En als je goed kijkt, zie je de walvis water spuiten. Het bijzondere aan Zuidkapers is, dat ze water in een V-vorm spuiten. Op deze foto is dat niet te zien, helaas te ver weg...



Ok, als ik t even terugkijk ziet het er behoorlijk sneu uit, zo'n zwart vlekje in een grijze oceaan, maar het was echt magisch om zo'n enorm beest uit het water te zien springen en zo dicht bij de zeeleeuwen te zien. Helemaal leuk is natuurlijk dat we met allemaal zeezoogdier-enthousiastelingen werken en iedereen stond te juichen en met verrekijkers en camera's onder de oksel de heuvel af kwam rennen!

Gisteren was ik weer aan t werk op de Bay en ik had heel stricte instructies van Robert (dagje vrij) gekregen, "je moet me bellen zodra je walvissen ziet". De ochtend was een exacte herhaling van een week eerder, ik liep meteen om 9 uur de heuvel af (ik weet niet of ik dat eerder heb verteld, maar doordat het 's nachts redelijk koud is, zelfs voor de zeeleeuwen met hun dikke speklaag, kruipen veel zeeleeuwen 's avonds de heuvel op en zoeken ze een beschutte slaapplek, onder de struiken, tegen het Visitor's Centre aan, een keer zelfs in het herentoilet! De eerste gang van de heuvel af om 9 uur, is dus altijd redelijk spectaculair... ... met veel dieren op en rond het pad!) en zag links en rechts slapende zeeleeuwen met pups. Ik was nog niet eens halverwege toen ik weer, heel in de verte, twee Zuidkapers uit t water zag springen. Het was echt zo bijzonder, dat ik mij heel even moest afvragen of ik t me niet verbeeld had... Via de radio mijn collega's gevraagd Robert te bellen en die stond natuurlijk drie kwartier later met 2 fototoestellen, een videocamera en een verrekijker voor mn neus. For the record, het duurt 40 minuten om van ons huis naar Seal Bay te rijden...

Inmiddels was het gaan regenen en lieten de whales alleen af en toe nog een waterspuit zien.... Robert heeft dus verder geen spectaculaire walvisbeelden gemaakt maar wel flink genoten van de zeeleeuwenpups en de zeer profi tour die ik gaf! Let vooral op de 3 lagen regenkleding die ik aanheb!!!



























Qua werk zijn we weer volop in beweging! Robert is, naast zijn werk op Seal Bay, nog steeds een research assistant bij een onderzoeksproject over insekten. Erg interessant allemaal, al vindt hij het werken in een schuur zonder muren (midden in de winter!) gebogen over een klaptafel vol met bakjes alcohol met perfect geconserveerde vliegjes af en toe wel wat saai....







Het project duurt nog tot 30 juni. Hij is inmiddels al gevraagd te werken als groepsleider van het bomenplant project dat de eerste helft van juli plaatsvindt. Daarna zal het even rustig worden aan de Conservationproject-kant, maar alles zal zo rond september weer van start gaan, dus we hebben onze vakantie in augustus perfect gepland!

Ik ben inmiddels begonnen met invalwerk op school, tot nu toe ben ik elke dag dat ik beschikbaar was nog ingezet, dus dat is erg fijn. Ik vind niets erger dan afwachten of de telefoon gaat om 7 uur 's ochtends, dan snelsnelsnel aankleden en zorgen dat ik op tijd op school ben, maar gelukkig werd ik telkens een paar dagen van tevoren al ingepland! Naast mn werk op de Bay en op het DEH-kantoor is t erg druk, maar ook lekker, zo krijgt de winterdip niet echt een kans!
Gelukkig zijn de kids ook erg leuk, er is altijd wel eentje die zegt: "Miss, you talk funny!" Dan leg ik uit dat ik in Nederland geboren ben en nu hier woon, zonder falen krijg ik dan te horen: "yeah, but you TALK funny, Miss", zo van kan me niet schelen waar je bent geboren, je kunt toch wel normaal praten! Haha.
Het gekke is dat ik ook op de secondary school (middelbare school) mag invallen. Ze vinden hier dat iedereen de lessen kan geven, maar ik mag ze niet zelf maken omdat ik alleen ben opgeleid voor de basisschool. Beetje krom, maar goed, ik vind t best. Erg leuk, hoor, die pubers! Hoewel, toen ik ingreep omdat er eentje was die t nodig vond om een mobiel telefoontje te plegen in de klas, kreeg ik een flinke dosis puberlogica over me heen, "pfff, this is SO unfair".

We verlaten jullie met een mooie foto van een Wedge-tailed Eagle:



Tot de volgende keer!

Wisanger Hills, Cape Cassini en non-burn

Nu we alweer ruim anderhalf jaar op Kangaroo Island wonen kunnen we wel zeggen dat mei de mooiste maand is, hier. Alles staat in bloei en is groen, overal lammetjes en vogeltjes en het is nog steeds prachtig weer! Bijzonder want t is toch echt herfst hier op de onderste helft van de aarde! Het enige waar we dat aan merken zijn de korte dagen, het wordt tegen 5 uur al schemerig en om 6 uur is t compleet donker. Dat is wel lastig want straatverlichting hebben we hier niet, dus als we ook nog eens geen maan hebben, voelt t al snel alsof het middernacht is! De temperatuur is overdag nog steeds heerlijk, maar 's nachts is het echt bibberen!

We hebben een paar mooie wandelingen over t eiland gemaakt, door de Wisanger Hills en gisteren nog een poging gedaan tot een wandeling bij Cape Cassini aan de noordkust. Helaas hebben we een oude kaart en zag ik een vouw in de kaart aan voor een weggetje. Helaas stopte de weg ongeveer 2 km voor de Cape en ging het over in privéland. Normaal gesproken doen de locals niet zo moeilijk, maar als het hek met een dik slot dicht zit, moet je daar wel je conclusies uit trekken. Nou ja, dan maar foto's maken vanaf t hek:











De Wisanger Hills liggen maar een paar kilometer bij ons huis vandaan, we kunnen ze zien vanuit de tuin, toch was het er nog niet eerder van gekomen ze eens te beklimmen. Schitterend uitzicht over Kingscote en Cygnet River en de Bay of Shoals. Helaas konden we zelfs op de foto's ons huis niet terug vinden van zo hoog!









Achter de Hills staat een oud schoolgebouwtje. Het is al een aantal jaren niet meer in gebruik, gesloten in 1945, maar je kunt er nog wel naar binnen! We waren erg onder de indruk van wat we zagen:









Er lagen oude schriftjes en boeken en er hingen anekdotes aan de muur. Eentje vertelde van een juf die elke dag 4 km vanaf haar huis in Emu Bay naar de school liep, haar 1 jaar oude baby en al haar schoolspullen op haar rug dragend...

We hebben ons slap gelachen om de Rules for Teachers:



Vooral die ene voor de mannelijke onderwijzers die een avond per week met dames uit mogen, twéé avonden als ze ook naar de kerk gaan!

Eindelijk was het vorige week zover: ik werd opgeroepen voor een prescribed burn!!!! Ik de hele nacht niet geslapen van de excitement, mn firebag klaargezet, mn uniform netjes gemaakt, in mn hoofd alle noodscenarios en mn taken bij langs. De volgende ochtend 2 uur rijden naar het Lashmar Conservation park waar de burn zou plaatsvinden, onderweg nog 2 collega's opgepikt. Tijdens de briefing in het park zei de brandweer commandant dat het te nat was en dat de burn niet door ging. Wat een teleurstelling!!!! Nog wel even geprobeerd wat struikjes in de fik te steken, maar zoals je kunt zien fikt het flink voor 2 minuten en dan sterft t vuur een vroege dood. Niet handig als je ongeveer 40 hectare struikjes wilt verbranden!



Nu is de burn verplaatst naar de lente, ws pas oktober, of het moet al een extreem droge warme winter worden, maar als ik zo naar buiten kijk.... t regent al de hele ochtend!

Om een winterdip te voorkomen, hebben we een roadtrip gepland, in augustus rijden we met een camper naar Darwin. We hebben onszelf 3 weken de tijd gegeven hiervoor. Dat moet genoeg zijn als je bedenkt dat t ongeveer 3 dagen zou duren als je in 1 x doorrijdt! Iedereen lacht ons uit als we vertellen dat we een camper gehuurd hebben, een dik luxe ook, met wc en douche! Het zijn hier allemaal van die extreme kampeerders die vinden dat je gewoon in een slaapzak onder de sterren kunt slapen! Dat kan natuurlijk ook prima, maar ik weet nog hoeveel lol wij hadden met onze camper toen we 4 jaar geleden van Cairns naar Brisbane reden, vandaar dus! We zijn druk aan t plannen met de Lonely Planet op schoot, we gaan natuurlijk naar Ayers Rock, Coober Pedy (ondergrondse mijnstad) en alles wat we onderweg tegenkomen en de moeite waard is! En dan na 3 weken avontuur vliegen we terug naar Adelaide. Kan bijna niet wachten!