Boxing Bay, D'Estrees Bay en Volunteer work

Het hotel is verkocht, dat hadden we afgelopen maandag al gehoord, maar vandaag is dan ook eindelijk bekend gemaakt dat Debra en Chris Schumann, de managers, er mee kappen na 31 augustus! De nieuwe eigenaren, Aurora Resorts (hoop niet dat we zo de telefoon op moeten nemen straks, want ik krijg t er maar heeeel moeizaam uit, al die r-en achter elkaar!) lijken erg aardig, maar goed dat is natuurlijk altijd afwachten. Ze hebben een aantal resorts in de Northern Territory, in Kakadu NP, in Alice Springs en nog ergens, weet ik niet meer, maar iedereen is al druk aan t speculeren over goedkope vakanties en overplaatsingen enzo!

We hebben via de post een welpie gekregen van mijn ouders, moest wel even via youtube uitzoeken wat een welpie precies is, maar hij staat nu trots bovenop de tv. Jammer dat 'we' inmiddels uitgeschakeld zijn...

We hadden nooit verwacht dat we het EK zó goed zouden kunnen volgen hier in Australië, maar gelukkig is hier SBS, de Special Broadcasting System. Via deze zender kijken we elke maandag om 6.45am naar het NOS zondagavond nieuws en volgen we nu dus het EK.
Alle groepswedstrijden werden live uitgezonden, dat betekende voor ons wel om 4 uur 's nachts ons bed uit en elke gamedag is er om half zes 's middags een uurlange uitzending met samenvattingen en interviews, door Craig Foster, ex-Socceroo!
Het was wel even schrikken toen we er achter kwamen dat de kwart- en halve finales niet werden uitgezonden, dus zaten we afgelopen zondagochtendvroeg met de laptop op schoot naar de wereldomroep te luisteren. Die Jack van Gelder maakte Nederland-Rusland wel extra spannend, hoor!

Twee weken geleden zijn we in onze dikke jassen naar Boxing Bay getogen, aan het verre noordoostelijke puntje van t eiland, om te zien of we vanaf dat punt walvissen konden spotten. De migratie is begonnen en we hebben al berichten gehoord over sightings vanaf de ferry tussen Cape Jervis en Kangaroo Island! Helaas, we hebben die middag een heleboel moois gezien maar geen walvissen.
Trouwens, ook helemaal geen andere mensen tegengekomen, dat is wel weer t voordeel van de winter; de toeristen blijven massaal weg! Zonde, want het is hier nu mooier dan ooit! Glooiende groene heuvels, lammetjes, volop ibissen op ons erf, alles staat in bloei, de lavendel ruikt heerlijk...













Op t strand zagen we allerlei dierensporen, kangoeroepootjes, possumpootjes en deze:



We konden het spoor eerst niet thuisbrengen, t leek wel een schildpad, maar die hebben we hier niet! Toen we later over de rotsen klommen en ik in een holletje loerde, keek ik recht in de verschrikte oogjes van deze pinguïn, (we hebben m meteen maar Cartman gedoopt....zie die speknek!)





En natuurlijk konden we toen ook duidelijk zien dat de pinguïn zwemmend t strand op was gekomen en zich halverwege omhoog had gewerkt en toen ineens pootafdrukjes achterliet!

Een stukje verder zagen we een groepje zeeleeuwen heerlijk in t water spelen, ze zien er altijd zo knuffelig uit, je zou bijna vergeten dat t gevaarlijke roofdieren zijn!









Vorige week waren we weer samen een dagje vrij dus in het kader van "Ken Uw Eiland" zijn we naar D'Estrees Bay gereden, aan de zuidkust bij Cape Gantheaume Conservation Park, heel andere omgeving weer, erg veel vulkanische rotsen en heideachtige begroeiing. Dit is al een aardig eind richting de Backstairs Passage, zo heet het stukje water tussen K.I. en t vasteland bij Cape Jervis. Natuurlijk waren we (of eigenlijk alleen de diermanager, ik concentreerde me op de zak Droptoppers die mn ouders hadden opgestuurd!) ook nu weer uitermate inspannend aan t turen naar walvissen, maar ook nu helaas geen geluk!











Op weg terug naar huis hebben we een omweg gemaakt en kwamen we uit bij Seal Bay, nog steeds mijn favoriete spot. We waren de laatste bezoekers deze dag en hadden gids Ben helemaal voor onszelf.











De volgende dag was weer eens een volunteer-dag, dat was nl al weer even geleden!
We hadden met Ranger Elly afgesproken dat we die middag aan de zeer zeldzame Glossy Black Cockatoos zouden besteden. Ze kwam ons in de 4x4 van de Department for Environment en Heritage ophalen, dik stoere bak, en bracht ons naar Lathami NP, aan de westkant van het eiland. Daar waren we nog niet eerder geweest, dus dat was leuk. We moesten nest-activiteit monitoren en kijken of de jongen al waren uitgevlogen.
Het was erg interessant allemaal, de vogels observeren en in diepe stilte tussen de struiken zitten. (en ja, we sparen voor een goede camera!)











Verder gaat alles hier lekker zn gangetje, we hebben gisteren de kortste dag gehad, dus we gaan alweer richting lente! Hoera!
We zijn begonnen met een Italiaanse cursus (op cd-rom) want we hebben erg veel Italiaanse hotelgasten die werkelijk geen woord Engels spreken. Echt zodanig weinig dat ik me afvraag hoe ze ooit helemaal tot aan K.I. zijn gekomen.
Anyway, aangezien mijn collega's in het kantoor geen van allen taalgevoelig zijn, (ze vragen zelfs als ik met Nederlandse hotelgasten praat, "so, was that French or Spanish you were speaking just now?"), heb ik deze nobele taak op mij genomen.
Molto Bene!

Ook ben ik inmiddels gebeld door de school hier in Kingscote, of ik niet wil komen lesgeven! Nou, best wel, alleen moet ik nog even het een en ander aan bureaucratische toestanden regelen. Ik heb mij in januari van dit jaar al ingeschreven bij de Department for Education and Children's Services (DECS), maar helaas is dat nog niet voldoende. Ik moet mij ook nog inschrijven bij de Teachers Registration Board, een losse overheidsinstantie die ook nog weer eens wil kijken of mijn opleiding wel aan alle eisen voldoet. Misschien weten jullie nog dat dit tijdens onze visumaanvraag voor wat problemen heeft gezorgd, maar uiteindelijk na een (dure!) beroepsprocedure werd alles toch goedgekeurd.
Dat hele proces moet nu nog even herhaald worden door de lokale overheid, waarom die niet kan communiceren met de instantie die mij al heeft goedgekeurd weet ik niet, maar het komt erop neer dat we weer een heleboel geld moeten betalen en alles nogmaals moeten laten legaliseren en opsturen, pffffffff!
Heb ik inmiddels gedaan, dus hopelijk komt het allemaal goed en sta ik straks weer voor de klas! We houden jullie op de hoogte!

Echidna-trains, Snake Lagoon en de beste Barrista's in Melbourne

Eindelijk, daar zijn we weer... Het is echt niet alsof we niets te vertellen hebben, we maken genoeg mee, maar het ontbreekt gewoon echt aan tijd...

Twee weken geleden hadden we weer eens tijd voor onszelf en omdat het Echidna-seizoen is aangebroken, besloten we naar Flinders Chase N.P. te rijden en daar op zoek te gaan naar Echidna trains. De paartijd van de Echidna loopt van mei tot september en alleen dan kun je 'treintjes' zien van 1 vrouwtjes-echidna gevolgd door soms wel 10 mannetjes! We wisten dat t moeilijk zou worden, veel locals hebben nog nooit een train gezien!

Auto ingepakt, gezonde lunch mee...





(we zijn af van de patat en chips enzo, ik kan geen een broek uit Nederland meer aan zonder op een heuse rollade te lijken... Ik kon mezelf lange tijd voor de gek houden met 'die broek komt net uit de droger' en 'zeker te heet gewassen' en meer van dat fraais, maar dat is nu echt voorbij! Ben ook weer begonnen met hardlopen en heb een yogamat met bijbehorende dvd aangeschaft!) en op naar de Snake Lagoon... Daar werden we op de parkeerplaats al welkom geheten door twee lieve kangoeroes!







De Snake Lagoon was echt schitterend, het was een flinke hike maar er was verder helemaal niemand. Helaas ook geen Echidna's, maar dat mocht de pret niet drukken!



















Na de Snake Lagoon nog dieper t park ingereden op weg naar Admirals Arch. En daar...gewoon langs de weg, hobbelde een Echidna! Wij, als slechte toeristen bovenop de rem en de auto in de berm gestuurd, met twee camera's en een verrekijker onder de oksel de auto uitgesprongen en de bosjes ingerend.
De Echidna had zich inmiddels opgerold tot een stekelig bolletje, maar we zijn heel stil en heel lang blijven zitten, tot het voelde alsof hij aan ons gewend was en met een gerust hart om ons heen kon lopen. Robert heeft een schitterend filmpje gemaakt, echt, David Attenborough eat your heart out!



Als je goed kijkt (op ongev 1.18 min) zie je dat de Echidna een snotneus heeft, dat maakt hem meteen zoooo schattig!!!



Helaas dus geen train, maar dit was ook al weer erg fantastisch om te zien!
Erg grappig is dat we dus ruim 2 uur hebben gereden hiervoor en de volgende dag op onze very eigen Springs Road ook een echidna zagen hobbelen in de berm...



Afgelopen donderdag gingen we voor onze 4-daagse citytrip naar Melbourne. We hebben daar heeeeerlijk geshopt, gegeten, geslenterd en onze ogen uitgekeken! Melbourne is een geweldig leuke stad, doet heel Europees aan en hangt van groene parkjes aan elkaar! We zaten in het Superdeluxe Stamford Plaza Hotel, midden in het centrum.
We hebben bij Dim Sum tentjes in Chinatown gegeten, bij yuppie-achtige paninibars, natuurlijk bij de Mac, we hebben lekker langs de kade gesjokt en mooie gebouwen bekeken, in een piepklein steegje waar we toevallig uitkwamen heerlijk gegeten op een terrasje waar ook een jazzband zat te spelen...
Ik heb t nu wel even zwaar, hoewel we ons heel erg thuis voelen op K.I. voel het na zo'n bruisende stad wel heeeeeeeeel erg stil...

















Maar de hoofdreden voor ons bezoek was natuurlijk de Barrista cursus. Het was nog even spannend of het allemaal wel door zou gaan, we werden op vrijdagochtend om 7.30 gebeld, de koffiejuf (haha) was ziek en nu zochten ze naar een geschikte oplossing. Gelukkig waren ze erg gevoelig voor het feit dat wij helemaal vanuit K.I. waren komen vliegen... Matthew, de eigenaar en oprichter van Blue Wave Coffee kwam vanuit Sydney vliegen voor onze cursus! Dit betekende wel dat de cursus pas om 1 uur begon dus hadden we ineens een vrije ochtend voor onszelf! Snel de tram naar Chapel St gepakt en daar heerlijk geshopt (what else..?).

Om 1 uur meldden wij ons bij een zeer professioneel uitziende ruimte, er stonden 8 grote koffiemachines, een heleboel kopjes en een koelkast vol met twee-literpakken melk. Matthew was erg aardig, de 6 andere cursisten waren ook leuk, dus we hebben een supermiddag gehad! Heel veel geleerd, goede en handige tips gekregen en veel, heel erg veel koffie gezet, en cappucino's, en espresso's, en macchiato's, en doppio's, latte's, flat whites, babychino's, ristretto's, affogato's en zelfs hot chocolate:











Het ging Robert natuurlijk allemaal om het leren van de zgn freepour:







We kregen allemaal een boek en een dvd, als dank voor onze flexibiliteit en over twee weken krijgen we ons officiele TAFE Certificate thuisgestuurd...
Nu is het even weer hard sparen (of "geld spaajen" zoals mijn knappe neefje zegt!) voor onze volgende, échte vakantie, naar Port Lincoln voor onze haaienduik!
Nog maar 10 weken werken...