Tame-life and wildlife...

Het wordt misschien wat eentonig, maar het gaat erg lekker hier op K.I.! Het werk is soms erg gezellig en soms vreselijk saai, ons huis wordt steeds meer thuis, af en toe druppelen er nog kerstkaarten binnen (bedankt, ze krijgen allemaal een plekje op de muur!!!), en het weer, tsja, wat zullen we er van zeggen. Het is heerlijk weer, als ze in Adelaide zuchten van de hitte met 40 C is het hier lekker tegen de 30-32C, maar altijd met een lekker zeebriesje, heerlijk dus!
We hadden weer twee dagen vrij en dat betekende deze keer: lekker met onze nieuwe auto spelen en ein-de-lijk naar Paul's Place. Dit wilde ik al vanaf dag 1 hier op Kangaroo Island, maar helaas had IEMAND hier problemen mee. Paul's Place staat als volgt in de folders: "For a hands-on wildlife experience you can't go past Paul's Place. A great fun experience for people who love all creatures big and small, cuddle a koala, get up close and personal with the kangaroos". Klinkt goed, toch? Volgens IEMAND echter is het in gevangenschap houden van dieren niet etisch verantwoord en moeten wij hier geen geld aan uitgeven, blablabla... Anyway, na bijna 3 maanden zeuren was het dan toch zo ver. In de LaRo Disco richting Stokes Bay, op naar de koala's en kangoeroes! Meteen als we er aankomen, zet Paul (it is his place!) een enorme kaketoe op Roberts schouders, deze begint meteen naar hartelust in Roberts nek te bijten...



We volgen de rest van de groep die al in de vogelkooi staat, schitterende vogels overal waar we kijken, glossy black cockatoos, rainbow lorikeets, en nog veel meer. Op de grond zien we 2 echidna's die met hun lange tongetjes mieren oplikken en zich met hun krachtige voorpootjes aan t ingraven zijn, we zijn erg onder de indruk!




Paul vertelt veel over de vogels en daarna mogen alle aanwezige kinderen een rondje op een pony rijden, erg schattig! Dan gaan we met zn allen richting het kangoeroe-verblijf waar ook lama's, schapen en lammetjes rondlopen en de nodige kippen, eenden en pauwen. De kindjes mogen de lammetjes een flesje geven en de volwassenen krijgen ombeurten een joey in de armen gelegd die ook met de fles gevoerd moeten worden. Aaaah, schattig, hoor! En best nog zwaar, zo'n joey!





We vervolgen de tour richting het Emu verblijf, ondertussen is ook de diermanager onder de induk van de ruimte die de dieren hebben en hoe verantwoord ermee wordt omgegaan, pffff, gelukkig maar! De emu's (niet te verwarren met lama's, haha, inside joke!) mogen we ook voeren en Paul laat een echt Emu ei zien, schitterend groen van kleur!









En dan, eindelijk maar toch, zijn we toegekomen aan de hoofdreden van ons bezoek: de koala's. Ik moet bijna huilen als ik hoor dat de koala niet opgepakt mag worden. Vanwege de enorm hoge temperaturen hebben de dieren het erg zwaar en dit zou extra stress voor ze betekenen. Ik ben echt zwaar teleurgesteld, maar goed, wel fijn om te merken dat het dierenwelzijn op de eerste plaats komt voor Paul. En dit betekent natuurlijk dat we in de toekomst nog eens een keer terug moeten.
Gelukkig mogen we de koala wel aaien en, ach, wat is'ie toch lief!!!!







Paul komt eraan met een enorme Python, die de liefhebbers (nee, danku!) om hun nek mogen hebben. Robert is erg stoer en wil wel.





Dan geeft Paul Roberts petje aan mij en vraagt of ik mn camera in de aanslag heb. Ben zeer benieuwd... En helemaal als hij daarna tegen de aanwezige kinderen zegt dat dit het verdrietige deel van de tour is waarin we afscheid gaan nemen van iemand. Hmmm, wel dierenvriend maar geen kindervriend, die Paul?
Hij zet Robert met z'n rug tegen het hek en legt wat haver op Roberts hoofd. En wat er dan gebeurt is eigenlijk niet met woorden uit te leggen:









Hiermee sluiten we de tour af en ik ben erg, erg gelukkig! We gaan nog even lunchen bij het Rock Pool Cafe naast het strand van Stokes Bay en rijden dan weer terug naar huis, waar we maar weer eens gaan bbq-en! (Klinkt wel erg flauw, maar mán, wat is het hier lekker!!!).

De volgende dag is het eerst lekker uitslapen geblazen. Dan (helaashelaas, moet ook gebeuren) de was; we hebben nog steeds geen wasmachine en dus is het met 3 volle sporttassen op naar de Laundrymat in Kingscote.
Gelukkig zijn alle kleren met deze temperatuur wel binnen het uur weer droog, haha.

We hebben ons al eventjes verdiept in het echte 4x4-werk, de manual doorgeplozen en een 4WD Survival Guide gekocht, dus we vinden onszelf erg klaar voor het echte werk. Gelukkig is Emu Bay, schitterend strand, maar 12 minuten rijden vanaf ons huis en dit is meteen ook het enige strand op het hele eiland waar je met de auto op mag. Waar we dus eerder nog als echte sneupies de Cielo op de parkeerplaats moesten zetten en vervolgens, ja écht, lopend het strand op gingen, kunnen we nu als echte Ozzies de auto een meter voor de branding parkeren, hoera!









Maar voordat we deze mooie foto's konden nemen, had Robert nog even de experience of a lifetime... Ik reed over t strand en Robert staarde richting zee, ineens zag hij een groepje dolfijnen zwemmen, ongeveer 60 meter uit de kust. Robert bedenkt zich niet en springt met snorkel en duikbril in zn hand en flippers onder zn oksel de auto uit en rent richting zee. Ik volg m even later (moest me nog omkleden, haar vast, insmeren, oordop in, auto op slot, weer open want: er is verder toch niemand, enfin, je kent t wel!) en als ik eindelijk t water in kan, is Robert omgeven door een groepje van 5 dolfijnen aan t snorkelen. Gelukkig heb ik in mn haast de camera gepakt, eerst nog wel even in de onderwaterhoes gestopt, dus kan ik een trillerig, veel te ver weg-filmpje maken. Ok, ik geef toe; als je niet weet wat het is, kun je er niet veel van maken, maar zet je scherm op groot en kijk eens even naar die rugvinnen om Robert heen en stel je eens voor hoe dat geweest moet zijn! Juist, Robert is nog niet weer stil geweest sinds dat moment (zo'n 6.5 uur geleden...)



Dat was t weer deze week, we zijn weer erg blij met alle reacties, op de site en via de mail. Leuk hoor, bedankt allemaal!
En ja, we weten het, we zijn NIET op vakantie, ook wij moeten hard WERKEN, maar ja, met de dingen die wij hier kunnen doen in onze vrije tijd voelt het af en toe als een groot avontuur!!!

4x4...

We zijn al een flink aantal weken bezig met het onderzoeken van 4x4's, onze Cielo bevalt nog goed, hoor, maar onze onverharde Springs Road verandert na het kleinste beetje regen in een bijna onbegaanbare modderpoel met enorm diepe kuilen. Als we daaroverheen rijden zit ik echt met n knoop in mn maag af te wachten tot de uitlaat eraf valt... De oplossing vonden wij heel simpel: we sparen heel hard en dan kopen we een super-ozzie four wheel drive! We hebben veel gemaild met de mensen waarvan we weten dat ze veel van 4x4's weten, heel erg veel onderzoek gedaan op internet, 4x4-fora afgestruind en willekeurige mensen op straat aangesproken en gevraagd wat nu zo fijn is aan hun Toyota Landcruiser/Landrover Discovery/Mitsubischi Pajero (écht waar!). We vonden onszelf dus erg goed voorbereid toen we afgelopen woensdagochtend aan boord gingen van RexAir vlucht 4752 richting Adelaide...




Hoe decadent? Met het vliegtuig een auto gaan kopen, ik had ook steeds de neiging om al nagellakkend "Een wítte?" te roepen...
We hadden een lijstje gemaakt met 8 auto's waarin we serieus geinteresseerd waren, gebeld met de dealers/eigenaars voor details en afspraken gemaakt. Eenmaal in Adelaide met de huurauto snel naar de eerste kandidaat. Helaas zag de auto, een Pajero, er niet uit, heel erg vies, maar goed, dat betekent niet dat'ie het niet goed doet. Proefrit gemaakt en we hoorden zóveel piepjes, kraakjes en rammeltjes dat we er nerveus van werden, bovendien kwam er heel veel rook uit de uitlaat en Robert had op www.howtobuya4x4.com ofzoiets gelezen dat dat een slecht teken is. Oké, op maar naar de volgende, nog steeds vol goede moed, overigens. Dat veranderde al snel, wat een ranzige typjes zijn sommige autodealers, zeg, gewoon recht in je gezicht liegen, zichzelf tegenspreken, onaardig en rude! Ook kregen we een beetje het gevoel dat je natuurlijk van alles en nog wat kunt lezen op internet, maar als je ineens in een car yard staat en blijkt dat je alle mooie auto's niet kunt betalen en dat alles wat je wel kunt betalen te vies en te lelijk is om aan te pakken, nou ja, dan zakt de moed je wel een beetje in de schoenen. Daar kwam natuurlijk nog bij dat we maar heel beperkt de tijd hadden, omdat we donderdagmiddag om 6 uur alweer met de nieuwe auto op de ferry geboekt stonden. Natuurlijk hadden we wel een plan B, voor als het helemaal niets zou worden, dan zouden we gewoon terugvliegen naar K.I...

Na een heleboel proefritten (in 38 C!) hadden we er helemaal genoeg van, we wisten niet meer wie we moesten geloven en wat we nu eigenlijk wilden. Toch nog maar even naar een laatste dealer gereden, helaas helemaal aan de andere kant van de stad, maar die had een hele mooie Landrover Discovery staan waar we hem al over gebeld hadden. Ook deze auto was werkelijk te vies om in te gaan zitten, maar goed, toch maar gedaan en gelukkig waren we het meteen eens: dit wordt 'em! Onderhandeld over de prijs en gezegd dat we 'm alleen zouden nemen als de auto morgen om 2 uur klaar zou staan, mét 3 maanden rego, 3 jaar garantie en een trekhaak (gewoon omdat dat stoer is!). De dealer kon zn geluk niet op, volgens mij had hij nog nooit zo'n makkelijke sale gemaakt.

's Avonds hebben we overnacht in het Plaza Hotel in Adelaide, helaas niet zo chique als t klinkt, maar gewoon lekker schone kamer midden in t uitgaanscentrum. Nog even snel een McDonalds en een bios gedaan, twee dingen die niet kunnen op KI, en toen helemaal uitgeput naar bed.

De volgende ochtend snel nog even onze Mainland Shoppinglist (ze verkopen echt bijna niets op KI, of heel erg duur) afgewerkt, hele suffe maar echt nodige dingen gekocht; snijplankjes, messenslijper, wc-borstel, bakvorm, handdoeken etc. We waren van plan nog veel meer leuks te kopen, maar ja, als je net een dure auto hebt aangeschaft bedenk je je ineens dat je niet zo heel veel nodig hebt;-)

De auto stond inderdaad om twee uur klaar, helemaal schoon en schitterend. Dit is 'm dan, de LandRover Discovery (of LaRo Disco), met roobar, snorkel, trekhaak, dual fuel, elektrische ramen, airco, radiocassette player (jaja, heeft iemand nog een stoffig Wham-bandje liggen ergens..?), handige vakjes voor van alles en nog wat en een paar honderd kilo hondehar van de vorige eigenaar.... We gaan 'm zelf nog maar eens even heeeeeel goed poetsen!







Op ons gemak teruggereden naar Cape Jervis, onderweg nog wel even zorgen gehad over het geluid en geschommel van de auto, het is nu eenmaal geen Daewoo Cielo, hij maakt een veel zwaarder geluid en voelt heel anders op de weg, maar over het algemeen heel erg blij met onze nieuwe auto!
Tijdens de rit naar Cape Jervis viel het op dat het zo hard waaide, echt niet gewoon meer, en aangezien wij allebei nogal gevoelig zijn voor zeeziekte, reden we wat nerveus richting de ferry. De schuimkoppen vlogen ons voor Cape Wirrinna al om de oren en toen we Cape Jervis binnenreden voelde het alsof we bijna van de weg werden geblazen, ook al zei Robert dat dat niet kan met een auto die zo zwaar is...
Uit een stoffig hoekje van mijn Sport-Billy tas nog twee Primatour opgedoken, nu zijn ze echt op en hier verkopen ze alleen maar van die slappe gemberzooi die niet echt werkt voor twee basketcases als wij...dussssss, mocht iemand zich geroepen voelen eea op te sturen, graag!

Oud&Nieuw, meer snorkel en bbq

Het is alweer veel te lang geleden dat we een berichtje hebben geplaatst, het laatste bericht gaat nog over de kerst en dat voelt toch echt als heel ver weg! Wel willen we natuurlijk iedereen nog snel een heel gelukkig en gezond 2008 wensen en dat al jullie dromen maar werkelijkheid mogen worden! Na de drukke kerstdagen in het hotel is er voor ons niet veel veranderd, nog steeds hard aan t werk en zo ging eigenlijk ook oud en nieuw aan ons voorbij. We moesten allebei op oudjaarsavond werken en ik moest de volgende ochtend om 6:15 alweer beginnen. Snel even geskypt met thuis dus en toen snel naar bed:-( Het nieuwe jaar begint hier, net als overal volgens mij, met de Grote Uitverkoop. Iedereen heeft het over de January Sales en alles lijkt erg goedkoop. En omdat wij tijdens onze snorkeltochten regelmatig uit t water moeten omdat t zo koud is, hebben we besloten om wetsuits aan te schaffen. Gelukkig waren ook deze in de uitverkoop en nu hebben we (jeukjeuk) matching wetsuits!! Beetje jammer, maar voor $30,- per pak kun je natuurlijk niet te veeleisend zijn over de kleuren enzo. Snel de kaartjes van de pakken geknipt en opnieuw op weg naar Western River Cove, écht hét mooiste strandje waar ik ooit geweest ben. Het is echt een verademing om te snorkelen in een pak, veel langer uit te houden! We hadden trouwens geen van beiden ooit gedacht dat we hier last zouden hebben van de kou onder water. Tsja, als je van t strand af brand met bijna 40 graden, verwacht je dat niet, toch..?



We raken al aardig gewend aan ons huis en onze nieuwe omgeving, en onze omgeving aan ons! We zijn dikke vrienden met de eenden die bij ons wonen, vanochtend waren we dan ook blij verrast toen we in plaats van de 14 eieren die we altijd voor de deur in t nest zien liggen, ongeveer 14 gele pluizebolletjes zagen, zo schattig! Hoera voor Frank en Ronald, trotse moeders! We raakten even later wel een beetje in paniek, 4 grote eenden voeren gaat nog wel, maar als we straks 18 grote eenden hebben raakt t zelfs hier wel een beetje vol...


We hebben inmiddels ook ontdekt dat de boom die voor onze slaapkamer staat een heuse perzikboom is, mét heuse perziken erin! Helaas nog een beetje te hard om te eten, hoewel dat de possums die op ons dak wonen niet tegenhoudt ze 's nachts uit te boom te tikken en voor ons alleen maar pitten achter te laten!


Verder zijn we wéér verder geïntegreerd in de Ozzie samenleving, nee van cricket snappen we nog steeds niets, maar we hebben een dik stoere bbq gekocht! We wilden al langer eentje, maar wachtten eigenlijk op een garagesale waar we er een goedkoop zouden kunnen vinden. Nu werden we op donderdagavond bij collega Tim uitgenodigd (woont trouwens echt schitterend, bovenop een heuvel in Kingscote met uitzicht over Nepean Bay en Penneshaw. Dat uitzicht, die zonsondergang....) voor een bbq, en dat was zó gezellig en lekker dat we eigenlijk meteen om waren. Daar kwam nog bij dat de Mitre 10, soort Praxis, (spreek uit: Moiter Tin, hard roepend, dat hoort nu eenmaal...) deze week een superaanbieding had voor $100,-, en daar gingen we weer, wéér in een January Sale gestonken... Nou ja, we zijn vast niet de enigen die gevoelig zijn voor aanbiedingen... De tuin: 't Uitzicht: De zonsondergang: Vanavond was t dus zo ver, nadat wij zonder enig gereedschap (allemaal achtergelaten in Nld...) én zonder ruzie de bbq in elkaar geknutseld hadden, konden de kangoeroesteaks erop, heerlijk!