Koala's, verwondingen en paardenraces

De tijd vliegt weer eens voorbij, we zitten alweer in eind februari! Helaas betekent dat voor ons ook dat we langzaam maar zeker richting de winter gaan. Aan de temperatuur is het nog niet te merken, hoor, bijna dagelijks nog rond de 30C. Maar we merken het wel aan de kortere dagen, 's ochtends is het vaak nog donker als we wakker worden en 's avonds doen we steeds vroeger de lampen aan... Jammer want de winters vinden we allebei erg depressing hier! We zitten momenteel midden in de raceweek, de jaarlijkse Kangaroo Island Cup Carnival! Gisteren was Ladies Day op de tracks maar toen waren we allebei aan het werk, vanavond is de Streetparty en morgen de hoofdrace dag. Erg leuk allemaal, enorme drukte op ons anders zo rustige eiland! Het eerste jaar dat we hier waren hebben we aardig wat geld gewonnen met het gokken op de races, we gaan het morgen weer proberen en nu maar hopen dat het geen beginnersgeluk was!

Een week nadat we van de daken konden schreeuwen dat we Permanent Residency hadden gekregen, hadden we een afscheids diner met een collega van Seal Bay. Daniel nam afscheid omdat hij 8 maanden in Finland gaat wonen en dat moesten we natuurlijk vieren. Het was een gezellige avond helemaal in het teken van Finland en Dan. Er werd flink gespeeched en het kwam erop neer dat iedereen het afscheid van Daniel goed kon verwerken doordat de Aussie overheid had besloten twee nieuwe mensen toe te laten (ik had ineens het idee dat het nu over ons ging...), two for the price of one! En ineens werden Robert en ik bedolven onder geweldig leuke Aussie kado's, we kregen allebei een sombrero, een theedoek en een stubbieholder, allemaal met een enorme Australische vlag erop! We vonden het zo enorm lief dat iedereen zo met ons meeleefde! Helaas hadden we geen fatsoenlijke camera bij ons, dus dan maar een foto met de telefoon genomen:



Ik ben alweer twee weken volwaardig lid van het Koala Field Team, jaja, we werken weer eens samen in dezelfde baan! Gelukkig is dat voor ons nooit zo'n probleem, best gezellig! Ik ben wel helemaal uitgeput van het nieuwe werk, het is niet moeilijk maar lichamelijk is het best zwaar! De hele dag door het veld, door dichte bossen, over prikkeldraad, onder stekelbosjes, door kreekjes op zoek naar koalas! Gelukkig ben ik inmiddels al uitgeroepen tot wildlife spotter numero uno binnen het team, ik heb de eerste anderhalve week elke dag de eerste-koala-van-de-dag gespot, jawel, ben erg trots! Heb nog wel moeite met het herkennen van de 21 verschillende soorten eucalyptusbomen hier op Kangaroo Island, maar ook dat begint te komen.
Het handelen van de koalas is ook nog een kunst op zich, ze zien er erg schattig uit natuurlijk, maar ze kunnen lelijk uithalen met hun zeer scherpe klauwen. En als ze willen kunnen ze ook heel veel schade toebrengen met hun scherpe tanden! Ik heb beide aan den lijve ondervonden de afgelopen weken, voelde me redelijk onhandig totdat ik begreep dat iedereen bijna wekelijks met nieuwe verwondingen thuiskomt!











Twee weken geleden hebben we weer eens de bijna 2-maandelijkse pilgrimage naar Adelaide gemaakt. Natuurlijk om even langs te gaan bij de Immigratiedienst voor een felbegeerde sticker in ons paspoort(Yay, Permanent Residency!), maar ook om weer even te eten in echte restaurants, naar de bios te gaan en lekker te winkelen! Toevallig viel ons bezoekje samen met de maandelijkse borrel voor Nederlandse immigranten in het Belgisch (ja, ik weet het, er is nu eenmaal (nog) geen Hollands Café in Adelaide!) Biercafé. We hadden hier al vaak over gehoord en gelezen op het emigrantenforum waar we twee jaar geleden zo ontzettend veel informatie vandaan hebben gehaald. Helaas was het er nog nooit van gekomen zo'n borrel bij te wonen, maar nu ging het er dan eindelijk van komen! Het was best spannend, we waren al vaker in het café geweest, maar altijd gewoon met z'n tweeën en nu gingen we dus op zoek naar een clubje Nederlanders... Nou, we hadden ons geen zorgen hoeven maken! Zodra we het terras opliepen vlogen de Hollandse Koppies ons om de oren! Grappig hoor, ik kan er nog steeds niet precies een vinger opleggen, maar wij Nederlanders hebben iets, en of het nu lengte, breedte, kleur, kleding of uitstraling is, het is niet te missen! Het hele terras zat vol en het zag er erg gezellig uit. Eerst toch maar even apart aan een tafeltje gaan zitten om moed te verzamelen, maar het ijs was snel gebroken en we hebben een ontzettend leuke avond gehad en veel nieuwe contacten opgedaan!





Vorige keer schreef ik al over Johannes die bij ons was om te filmen voor zijn documentaire "Grenzeloos Verbonden". We hebben erg veel plezier gehad met Johannes en hij heeft een interview van 5 vragen met ons gedaan. Toch bijzonder hoe je zenuwachtig kan worden van zo'n enorme lens in je gezicht! We hadden al een aantal dagen met hem opgetrokken en heel veel gepraat over wat het nu eigenlijk voor ons betekent dat we hier wonen en hoe we leven en wat we denken enzo, en toen we uiteindelijk voor de camera stonden, wáren we toch giechelig! Hij was na een aantal takes tevreden en is de volgende dag doorgereisd naar Melbourne. Op zijn site kun je al een klein voorproefje van ons interview zien, www.grenzeloos-verbonden.nl, klikken op 'een wildlife'.