Sea-Lions and Sydney and Sea-Lions in Sydney

Inmiddels heb ik mijn (voorlopig) laatste werkdag op Seal Bay gehad, en het was een heel spectaculaire! 's Ochtends in de verte nog een verdwaalde walvis gezien (geen foto's) en het was zo koud, regenachtig en winderig, dat de zeeleeuwen hun gang landinwaarts maakten!











Erg grappig om te zien dat de zeeleeuw besloot om een tukje te doen op de disabled parkeerplaats. Ook vond hij Daniels auto (de witte) erg interessant. Volgens Daniel komt dat doordat de honden van zn moeder zijn autobanden als toilet gebruiken!

Vorige keer schreven we al over onze foto-shoot, wat ik nog niet had verteld is dat wij (the talent!) halverwege de shoot een jonge zeeleeuw de mooiste sprongen boven t water uit zagen maken. De fotograaf riep telkens "Focus on the sea-lions in front of you!", maar wij keken allemaal richting zee. Gelukkig draaide fotograaf Adam Bruzzone zich net op tijd richting zee zodat hij deze prachtige foto kon maken:



Afgelopen week een paar dagen in Sydney geweest, heerlijk door de enorme stad gewandeld, winkels bekeken en tapas en Indiaas en Chinees en Thais gegeten, hmmmm, dat is toch echt een gemis hier op t eiland, hoor!
We zaten in een heerlijk hotel, ónder de Sydney Harbour Bridge, de Sebel Pier One Hotel. Het is een gebouw dat heritage listed is, een monument zeg maar, met prachtige kamers en midden in The Rocks, een leuke buurt met zichtbaar Europese historie!

Vanuit onze kamer konden we de Sydney Harbour Bridge zien. Een bridge climb is er helaas niet van gekomen, maar de minder spectaculaire (en iets goedkopere!) versie, de Pylon Lookout Climb, hebben we wel gedaan. Schitterend uitzicht over de stad, ons hotel, Darling Harbour en de rest van de brug natuurlijk!

Ons hotel:


De Pylon Lookout:




















Natuurlijk elke avond op stap geweest met Emma, die overdag helaas gewoon moest werken. De laatste dag hadden we met haar afgesproken in Taronga Zoo waar zij een ontmoeting voor ons had verzorgd met Orson, de Australian Sea-lion (zelfde soort als de dieren op Seal Bay). Orson is 25 jaar oud, dat is echt hoog bejaard voor zeeleeuwen, en hij weegt 230 kilo! Het was echt overweldigend om zo dicht bij een bull te staan, op Seal Bay houden we altijd afstand en is er geen interactie tussen ons en de dieren omdat het een wilde kolonie is.













Toen we uitgekeken waren bij de Southern Oceans, hebben we nog heel even het nieuwe olifantje bekeken. Het gebeurt niet zo vaak dat er een Aziatisch olifantje in gevangenschap geboren wordt, het hele land stond er dan ook van op zn kop!





Nog even bij Emma op het Education Department gekeken, leuk hoor! Ze hebben een aantal dieren in een apart deel van de dierentuin. Deze dieren nemen ze mee naar scholen en buurtcentra enzo en de kinderen die deelnemen aan Youth @ the Zoo leren hier hoe ze verantwoordelijk met de dieren kunnen omgaan.







Vanuit de zoo met de ferry naar Darling Harbour kwamen we vlak langs ons hotel:









's Avonds nog even peperdure drankjes gedronken met uitzicht over Darling Harbour en toen was het de volgende ochten vroeg (6.00AM!!!) alweer tijd om terug te vliegen naar Adelaide!

Ik ben al een paar dagen druk in de weer om mn klaslokaal gezellig te krijgen voor maandag! We hadden bij Ikea in Adelaide een heleboel leuke kleurige dingen gehaald en het begint er al aardig op te lijken!
Robert is inmiddels al weer een paar dagen aan t werk op Seal Bay en vanochtend zag hij deze zeeleeuw die van de Marine Pollution display een lekker bedje had gemaakt!



Het zijn wel weer veel foto's geworden deze keer! Gewoon lekker doorscrollen als het je teveel is!
Nog even een laatste plaatje, al een tijdje geleden door Robert geschoten terwijl we samen aan t werk waren op Seal Bay:



And finally, we would like to welcome our ever increasing number of Aussie followers! We think it's great that so many people like to see what we share with our friends and family back in The Netherlands. Please don't be shy and post your comments!!
Till next time!

KI Planting Festival, Talent en een nieuwe baan!

De veranderingen aan onze situatie hier op Kangaroo Island houden maar niet op. Ik schreef de vorige keer al dat ik was begonnen met invallen, erg leuk en een manier om eventueel in een verre toekomst heel eventueel weer een weg terug te vinden in het onderwijs. Na precies 3 dagen invallen werd ik gebeld door de schooldirecteur met de vraag of ik een nieuwe Reception Class (groep 1) wil opstarten… Nou, graag hoor. Dat betekent natuurlijk wel dat ik afscheid moest nemen van mijn DEH kantoorbaan, dat heb ik dan gisteren ook maar gedaan en dat vond ik niet zo heel erg. Het betekent ook dat we niet op vakantie kunnen (weet je nog, onze geplande camperreis naar Darwin?) en dat vond ik een beetje erger. Maar ja, ik begrijp ook dat ik niet na de wintervakantie een nieuwe klas kan opstarten om na 10 dagen werken alweer drieenhave week op vakantie te gaan!

Ik ben superblij met deze kans en voel me wel een beetje bevoorrecht, kan het af en toe nog niet helemaal geloven. Het is hier niet zo gebruikelijk dat je na 3 x invallen een baan krijgt aangeboden en ik val dus maar weer eens met mijn neus diep in de boter! Ik heb een contract tot aan de zomervakantie gekregen en in de zomervakantie mag ik weer op Seal Bay aan de slag! Na de zomer is het maar weer afwachten of ik weer werk op school krijg, maar dat zien we dan wel weer!
Het leuke aan dit alles is dat het een nog niet bestaande klas betreft. Ik begin met 8 (Acht! Eight!) superlieve kinderen van 5 jaar oud en aan het einde van het schooljaar heb ik er 16. Ik begin in het voormalige handenarbeidlokaal en ik heb gelukkig volgende week nog een aantal dagen de tijd om de klas gezellig te maken. Ik heb besloten dat we de mermaids and mermen gaan heten, alle klassen hebben een soort onderwater thema (pinguins, sea-lions etc) en de Kingscote campus legt de nadruk op Marine and Environmental Education. Ik vond dat ik daar best een fantasie-kant aan mocht toevoegen, vandaar.

Ik vind het ook superspannend om weer voor de klas te staan, mn hoofd borrelt helemaal van de ideeen en ik loop de hele dag met een notepad onder mn arm omdat ik op de gekste momenten ineens bedenk dat ik bv helemaal niet weet hoe ze verjaardagen vieren/voortgang rapporteren/oudergesprekken voeren op deze school (dit alles schoot vanochtend om 4 uur door mn hoofd!). Het schoolteam komt erg positief over en iedereen is erg supportive. Ik werd van alle kanten omhelsd en gezoend toen bekend werd dat ik de baan had gekregen en een aantal mensen hebben al hun hulp aangeboden. Super dus! Op 20 juli is het zover, dan begin ik!

Robert en ik hebben besloten een paar dagen naar Sydney te gaan volgende week, in plaats van onze reis naar Darwin. Die hebben we eerst maar even on hold gezet, komt wel een keer. We gaan in Sydney met Emma op stap. Emma heeft een week bij ons gelogeerd toen ze vrijwilligerswerk op Seal Bay heeft gedaan. Ze werkt bij Taronga Zoo, dus kunnen we meteen haar sea-lions eens ontmoeten en natuurlijk het pasgeboren (nu nog naamloze) olifantje bekijken!

Groepsleider Robert heeft het afgelopen weekend een team van ongeveer 20 vrijwilligers geleid op het drie-daagse KI Planting Festival. De vrijwilligers kwamen bijna allemaal van UniSA en er waren veel internationale studenten bij!
Hij kwam de eerste avond helemaal uitgeput thuis en met blaren op de gekste plaatsen(!). Hij heeft het erg leuk gehad ze hebben met zn allen (300 vrijwilligers en 20 DEH staff) nieuw habitat aangemaakt en daarin 45.000 plantjes gepland! Een aantal bijna uitgestorven en bedreigde plantensoorten die door dit project hopelijk niet lang meer bedreigd zullen zijn! Robert heeft vanaf het begin (februari) aan dit project gewerkt, in de Nursery zaadjes ontkiemt, plantjes gestekt en verzorgd en verschillende soorten gesorteerd. Het was niet allemaal even interessant maar het feit dat hij er vanaf het eerste begin bij was, maakte het afgelopen weekend voor hem wel extra leuk natuurlijk!





























En vandaag beleefden we weer een echt Robert-en-Martine-avontuur. De Department for Environment and Heritage is bezig een mediabank aan te leggen met allemaal up to date foto's van de nationale parken en de belangrijkste bezienswaardigheden in die parken. Natuurlijk speelt Seal Bay een enorme rol binnen South Australia en is voor veel mensen dé reden om naar Kangaroo Island te komen, vandaar dat er hier ook foto's genomen moesten worden.
Voor de shoot hadden ze verschillende mensen nodig, een paar Grey Nomads (zo worden 50+ers die in eigen land rondreizen hier niet zo heel erg liefkozend genoemd) en een paar jonge backpackers. Vooral dat "jonge" vonden veel mensen erg grappig, want je raadt t al, wij waren de backpackers! En zo jong zijn we nu eenmaal niet, haha!
Het was vooral grappig dat we de hele dag "Talent" genoemd werden en de opmerkingen van collega's die gewoon moesten werken waren niet van de lucht!
We kregen per fax instructies over wat we aan en mee moesten nemen en dus togen we vanochtend (ongewassen, blut en met een kater, zoals echte goede backpackers betaamd!) naar Seal Bay. Collega Lilly speelde onze guide en collega Ann Marie en haar vriend Cameron waren de grey nomads. De fotograaf was erg aardig en we hebben erg veel lol gehad, al was het alleen maar om onze stijve kaken na een paar uur breeduit glimlachen!







Gelukkig werden we wel gewoon flink vermaakt door de zeeleeuwen:



En ook door deze pups die heerlijk aan het spelen waren in de kalme (!) Southern Ocean. Als je goed kijkt zie je dat ze op vissenjacht waren! Arme vissen, de pups eten nog geen vast voedsel en drinken alleen nog maar bij hun moeder, maar ze zaten de vissen flink op hun hielen.



Omdat het veel, heel veel wachten was, tot de zeeleeuwen rechtop gingen zitten, totdat het licht goed was, totdat de aarde stopte met draaien, oh nee, anyway, na een tijdje waren we bijzonder melig met zn allen en toen Robert voorstelde sea-lion yoga te doen...tsja, kijk maar!





En op de terugweg zagen we deze lieve schat de weg oversteken en een boom in springen(!).