Nog meer firefighting...

Ik neem me elke keer zó goed voor regelmatiger op de blog te schrijven, t is nl niet alsof er niets noemenswaardigs gebeurt, maar t komt er gewoon echt niet van!!!

Het is dan ook alweer 2 weken geleden dat we een heel weekend Basic Fire Fighting training hadden. Het was erg inspannend, maar natuurlijk ook erg interessant! Het weekend was in units opgebouwd en gelukkig werden de classroom sessions afgewisseld met practicals! We hebben dan ook naar hartelust lopen blussen, ladders op en afgeklommen, slangen aan- en afgekoppeld en tankwagens gevuld.






















Allemaal geslaagd!!!!


Wel een bizar idee dat we nu dus brandweerlieden zijn. Als er nu brand uitbreekt in National Parks Property, dan moeten wij aantreden en blussen!!! Inmiddels zijn de april regens gearriveerd en regent t al anderhalve week onafgebroken, dus t zal voorlopig nog wel even meevallen!
Iedereen is erg blij met de regen, vooral de boeren natuurlijk, maar iedereen kon zien dat we t hard nodig hadden! De watertanks waren leeg en t landschap zag er ongelukkig uit, na een paar dagen staan de plantjes alweer rechtop en we hebben echt binnen 3 dagen de oprit zien veranderen van een grijs-bruine stoffige ruimte tot een gezond groen grassprietjes veld!

Van dit:


Via dit:


Tot dit, in slechts een paar dagen tijd:


En t mooie is, t wordt alleen nog maar groener over de komende maanden!
Boer Stuart (de landeigenaar) heeft ook alweer schaapjes gebracht in t veld achter ons huis, dus worden wij 's ochtends gewekt door heerlijk geblaat, erg gezellig!

Op Seal Bay gaat alles zn gangetje, behalve dat de overheid de toegangsprijzen met 90% heeft verhoogd... Aangezien wij, behalve de tours leiden, ook de boekingen doen hebben we t soms zwaar te verduren en is er al menig rapport geschreven over agressieve klanten! Gelukkig merken de zeeleeuwen er allemaal niets van en gaan die rustig hun gang! Omdat t steeds koeler wordt, vooral 's nachts, zoeken de zeeleeuwen steeds meer beschutting in de duinen en op en onder t platform. In de zomer zien we ongeveer 100 tot 150 dieren op t strand en een enkeling in de duinen. Nu we volop in de herfst zitten en richting winter gaan, zijn er dagen dat we 2, soms 3 en soms zelfs helemaal geen dieren op t strand zien! Dat maakt t touren wel lastig....
Vorige week hadden we een enorme storm, horizontale regen (echt waar!) en een heel speciale bezoeker in het Visitor Centre:
(Natuurlijk was dit de enige dag ooit dat ik mijn camera niet bij me had, dus heb ik de foto met mn telefoon gemaakt...)







De pups die afgelopen zomer zijn geboren (dat gebeurt maar 1 x per ongeveer anderhalf jaar doordat de draagtijd 17.5 maanden is en doordat alle vrouwtjes-zeeleeuwen in een periode van 6 maanden allemaal bevallen en opnieuw zwanger raken), zijn nu allemaal erg speels en het is echt de leukste tijd om op Seal Bay te werken! Ze zijn allemaal erg nieuwsgierig en spelerig (ik wilde playful zeggen, maar ik weet even t goede Nedse woord niet...), komen naar ons toe om schoenen te snuffelen, superschattig!











Robert werkt al sinds februari, naast zn werk op Seal Bay, als Freelance Research Assistant voor een Threatened Plant Species project en viel daardoor met zn neus in de boter afgelopen weken! Onderdeel van het project is de Eastern Plains Fire Trial, dat houdt in het gepland afbranden van bepaalde stukken land, zodat bedreigde plantensoorten kunnen blijven voortbestaan. Bijvoorbeeld soorten die alleen nieuwe zaden kunnen ontkiemen in enorm hoge temperaturen.
Het is een enorm gedurfd project met hoge risico's. In een land waar bushfires zo gevoelig liggen en waar een simpel vonkje tot een enorme chaos met doden en gewonden kan leiden (denk maar aan de Victoria Bushfires of de December 07 branden op KI), moet je zoiets natuurlijk goed voorbereiden. De stukken land (plotten) moesten dus voorbereid worden, er moesten mineral earth lines aangelegd worden, een hydro axe (een enorme hydraulische bijl die complete bomen omhakt als luciferhoutjes) zorgde voor een duidelijk scheidslijn tussen een af te branden plot en een te beschermen plot en er werden tempatuur proben in de grond gestopt.











Na weken van plots markeren, voorbereiden en training (de BFF1!), was het dan eindelijk zover. Er kon gebrand worden... (ik zat ondertussen te balen als een dikke vette stekker met mijn fijne vaste contractwerk op kantoor en op Seal Bay, ik zeg lang leve de onzekerheid, dan krijg je de spannendste opportunities in t leven! Ik kon dus vanwege tijdgebrek niet ingedeeld worden bij de fire crew, als de boel uit de hand was gelopen, was ik wel opgeroepen, maar omdat t een zgn controlled burn was, gingen mijn gewone werkzaamheden voor!)













(En als je dan toch de grootste 'oven' ter wereld hebt, kun je er maar beter van genieten! Jess is degene die filmt én giebelt omdat ze het zo grappig vindt wanneer Robert en Heiri Nederlands spreken!)









En wie herinnert zich niet de beelden van de brandweerman in Victoria die een koala water voerde uit zijn eigen drinkflesje..? Tim dacht, dat kunnen wij ook: