Turtle Island

Op dinsdag 23 oktober vertrekken we met een boot naar Turtle Island, een schitterend bounty eiland midden in de Sulu Sea.
Meteen na aankomst op t eiland gooien we onze tassen op de kamer(piepklein met gedeelte badkamer in de kelder, m't zoutwater douche!!), pakken de snorkelspullen en rennen het strand op. Wat is het hier mooi:


Onderweg naar t strand smeer ik nog snel Factor 50 op mn rug en schouders omdat ik ineens bedenk dat we wel erg dicht bij de evenaar zitten, en dus bij de zon! Onder water zien we de prachtigste dingen, mooi kleurig koraal, anemonen, piepkleine felblauwe visjes, zebravisjes, clownvisjes en grote vissen met kleine poetsvisjes om hun bek.







Helaas laten de turtles zich niet zien. We gaan lekker lunchen en dan voel ik ineens mn benen branden, ik kijk...en zie dat de hele achterkant van mn billen tot aan mn hakken knalrood verbrand is. Nooit bij stilgestaan dat de achterkant van mn benen ook gezien worden door de zon tijdens het snorkelen!




's Avonds na het eten wachten we met alle andere gasten op t eiland, zo'n 20 mensen, in de diningroom tot de eerste schildpad aan land komt om haar eieren te leggen. We hoorden in Sepilok van een Amerikaanse jongen die vertelde dat hij met de hele groep tot 2 uur 's nachts moest wachten. We hebben de boeken dus maar meegenomen! Gelukkig komt het niet zo ver, al om 9 uur worden we geroepen, we mogen zonder zaklamp achter de ranger aan het strand op. We mogen alleen aan de achterkant van de schildpad staan en geen geluid maken. Het ziet er echt heel indrukwekkend uit, een enorme moederschildpad (green turtle) die een diepe kuil heeft gegraven legt 111 eieren.

De eieren worden door een ranger opgevangen en naar een ondergrondse broedkamer gebracht waar ze beschermd zijn tegen rovers als ratten, leguanen, vogels en mensen die ze verkopen als delicatesse. Na 60 dgn komen de eieren uit en worden de kleine schildpadjes door de rangers uitgezet in zee. Ze schatten dat maar 5% van de schildpadjes in leven blijft en later, vanaf ongeveer 30-jarige leeftijd terugkomt naar het eiland om zelf eieren te leggen. De jaren tussen de uitzetting en de eerste terugkeer noemen ze de lost years, omdat er geen duidelijkheid is over wat de turtles in die jaren doen. 's Ochtends op het strand maakt Robert deze mooie foto's van de sporen die de schildpadden hebben nagelaten in de nacht ervoor: