Wat leuk dat er nog zoveel mensen meelezen na zo'n lange pauze!!! Allemaal ontzettend bedankt voor jullie reacties! Ik begrijp uit alle emails dat het niet goed mogelijk was om reacties op de blog te plaatsen, ik zal even kijken hoe dat kan...en proberen het te verhelpen! Sinds de laatste update is er weer veel gebeurd! Het circus is op bezoek geweest bij ons op school hier in Maningrida, we hebben de paasdagen in Sydney gevierd met een superspectaculair optreden van Tony Bennett in het Opera House, de mensen van de Indigenous Marathon Project zijn op bezoek geweest om film opnames te maken van een collega, we hebben met een heuse car rally meegedaan, de Footy final heeft plaatsgevonden (altijd een hoogtepunt in Maningrida waar buiten de footy, niet zo heel veel te beleven valt!), dus genoeg om weer eens een blogje te vullen, dacht ik zo! Ik begin maar even bij het circus. Twee weken lang waren ze bij ons op school om in elke klas wat trucjes te leren voor een groot optreden waar de hele school aan mee zou doen. De kinderen hier zijn niet bepaald angstig aangelegd en qua grove motoriek missen ze echt helemaal niets! Ze zijn enorm beweeglijk en doen graag back flips van hoge hekken af (is inmiddels op school verboden) enzo, dus toen Sarah en Cookie (ja, echt)

voorstelden om met mijn klas een human pyramid te vormen, zagen we dat helemaal zitten! Twee keer in de klas geoefend en, werkelijk waar, zo knap dat ze dat tijdens het grote optreden durfden te doen!!

Roberts kindjes waren de Tigers en zij mochten door 'brandende' hoepels springen, ook een groot succes!

Na 10 weken hard werken (wat een baan he, elke 10 weken minimaal een week betaalde vakantie!!) was het paasvakantie en omdat Robert voor Valentijnsdag twee kaartjes voor t optreden van Tony Bennett aan mij had gegeven, vertrokken we op Goede Vrijdag richting Sydney! Wat een geweldige stad is het toch en wat heerlijk dat we daar 8 dagen konden zitten!! De hardloop training ging natuurlijk wel gewoon door, maar dat was echt alleen maar leuk.

Heerlijk door de Botanical Gardens rennen en een keer zelfs met de trein naar Bondi Beach gegaan, om onze training te doen! We lopen nog steeds met onze heart rate monitors zodat we kunnen meten of we wel in de aerobic zone trainen (de hartslag zone waarin je maximaal vet verbrand!). Die monitors piepen als we een te hoge of te lagen hartslag hebben als we te hard of te langzaam rennen. Grappig was dat we langs de toren van de Bondi Rescue boys liepen en alleen mijn hartslag meter piepte... Maar goed, ik zag Hoppo en Deano live in actie dus dat is logisch...

Het viel ons erg tegen hoe zwaar het hardlopen was van Bondi naar Maroubra, constant heuvel op en heuvel af, het was erg druk dus we moesten constant inhouden en versnellen en om andere mensen heen rennen, dat zijn we niet meer zo gewend na anderhalf jaar in de Territory, hier zijn we blij wanneer we iemand tegenkomen tijdens het hardlopen! Gelukkig hadden we in Sydney ook ruim de tijd om heerlijk te shoppen, (chocolade-)restaurantjes en koffie tentjes uit te proberen, met de ferry naar Darling Harbour en natuurlijk de hele reden voor de trip: Tony Bennett!

We hadden allebei al lange tijd zoiets van, als er IEMAND is die we live willen horen zingen, dan is het Tony Bennett, en kom op, de man is 86 dus we hadden niet nog jaaaaren de tijd... Gelukkig ontdekte Robert in februari al dat hij een Australische tour aan t plannen was, dus, alles viel op zijn plek!

Het Opera House was volledig uitverkocht en het was prachtig van binnen (was er nog nooit binnen geweest!) en het uitzicht van binnen op de Sydney Harbour Bridge was ook erg spectaculair! Tony Bennett's dochter, Antonia (je verzint t niet!) opende de show, prachtige jazz stem, we waren er echt van onder de indruk! Maar we kwamen natuurlijk voor Tony! En gelukkig stelde hij niet teleur. Het is ongelooflijk hoe sterk en krachtig zijn stem is. Als hij praat (deed ie heel erg veel, prachtige verhalen over vroeger met Frank Sinatra en Nina Simone kwamen voorbij!) klinkt ie echt als een oude man, maar wanneer hij zingt verdwijnt dat compleet, hoor zelf: Helaas zaten we erg ver weg, we konden zijn gezicht niet zien, maar wel zijn schattige, ouderwetse danspasjes en jazzhands aan het einde van zijn liedjes! We vonden het allebei echt helemaal te gek! We zouden er zo nog wel een keer heen willen! Terug in Maningrida was het meteen volle kracht vooruit met de training. Blijkt dat we een aantal mensen hebben geïnspireerd (jaja) met al ons geren en nu zijn er ineens een heleboel mensen die ook een marathon of een halve marathon willen lopen! Onze trainer, Iron Man Legend Gerry heeft het maar druk met het uitdelen van training schema's en het organiseren van oefen-races. Zo hebben we een aantal weken geleden een trial halve marathon gelopen met de hele club. Zelfs de hondjes liepen mee!

Stoere verhalen vertellen achteraf...

Helemaal trots en uitgeput! (Martine: 2:15:18 en Robert: 1:50:40!!!)

Gerry de trainer heeft een leuk filmpje gemaakt van de race: Vorige week deden we mee aan een car rally georganiseerd door de school. Aan de hand van grappige clues scheurden we door t dorp op zoek naar de eindbestemming. Verkleden en aankleding van de Troopcarriers was optional, maar goed, we zijn volledig uit ons dak gegaan compleet met facepaint, haarverf, banners en crepepapier!!

We waren natuurlijk de Venga Boys in de Venga Bus, Laura had t album van I-tunes gehaald en de Ipod aangesloten op draagbare boxjes, de kindjes in mijn klas hadden de regenbogen geschilderd ennnnnn...het K-lied zit nu NOG in mijn hoofd!! (TheeeeeVengaboysarecoming, andeverybodysjumping, NewYorktoSanFrancisco, aninterstatefreedisco, thewheelsofsteelareturning, trafficlightsareburning, soifyouliketoparty, comeonandmoveyourbody, etctetc).

Een beetje sabotage is toegestaan.... (Jo blokkeert de weg voor de andere auto's!)

Uiteindelijk halen we de eindbestemming, Djinkarr, waar we prachtig uitzicht over de floodplanes hadden! 's Avonds een heerlijke BBQ en een optreden van de wereldberoemde White Cockatoo Dancers!

's Avonds terug bij school allerlei dingen gedaan die de kinderen nooit mogen... Why? BECAUSE WE CAN!!

Jo speelt op de valreep nog even een camp dog die Connor aanvalt en die door Robert in elkaar gemept wordt... Tsja, niveautje, he?

Vorige week hadden we ook bezoek van het team van de Indigenous Marathon Project, een organisatie die gezond leven en sporten wil promoten in Aboriginal communities. Dit doen ze door ieder jaar een aantal mensen te selecteren en die op te leiden tot atleten die de New York Marathon mogen lopen! Vorig jaar deed Juan Darwin uit Maningrida mee, dit jaar is Grace, juf-in-opleiding bij ons op school, uitgekozen! Tegen de tijd dat de marathon plaatsvindt (November), wordt er een special uitgezonden op TV over de deelnemers en hun leven. Om Grace beter te leren kennen, kwam de camera ploeg deze kant op. Goede reden om voor de kinderen een fun-run te organiseren!

Dat was het weer voor even! We hebben nog 7 weken tot de Gold Coast Marathon en we gaan goed. Robert heeft een beetje last van zijn knie (niet dezelfde als die van vorig jaar!) dus die doet het even rustig aan, maar hopelijk komt hij er met wat rust weer helemaal bovenop en lopen we allebei een succestijd straks op 1 juli!